Piotr Bukartyk - To się nie uda

To się nie uda
Na pewno nie
Tyle zadajesz sobie trudu
I wszystko źle
To się nie może udać
Nie tu, nie z nią
Czasami mami cię ułuda
Że gdzieś tam inne, lepsze są

A Ty myślałeś chłopie może,
że sobie życie z nią ułożysz
Jakie to dziwne, tyle lat mieć
i naiwnym być aż tak

Bo niby się człowiek nie poddaje,
a byle co wcisną mu i wierzy
I tak upada, wstaje,
pada, wstaje, pada, wstaje
I w kółko tak

Że jej się przydasz na coś
raczej, nie liczył bym
choć, gdy odchodzisz, krzyczy - wracaj!
I trudno się połapać w tym
Pieniędzy wiecznie głodna
Prześwietla Cię na wskroś
A gdy coś zwęszy wrzeszczy - Oddaj!
Jakbyś to od niej dostał coś

A Ty myślałeś chłopie może,
że sobie życie z nią ułożysz
Jakie to dziwne, tyle lat mieć
i naiwnym być aż tak

A ona trochę poudaje,
jak to na Tobie jej zależy
i znowu padasz, wstajesz,
padasz, wstajesz,
padasz i leżysz
leżysz...