Pink Floyd - High hopes

Wiem, że niewierne. Ale o to chodziło Gilmourowi. Kochał Watersa. Bez wzajemności.

W świecie magnesów serio ? Kto to tłumaczy . Magnets oznacza również czar , zniewalający ....jak można tak to spłycić

@anyiia: raz tylko w tej skórze. Jesteś kolejnym wcieleniem i chyba nie ostatnim. Bądź dobrej myśli, pozdrawiam. Piotr

@dMS: division Bell to po prostu oznaka osiągnięcia pełnoletności

@Dodekafonia: pięknie to ująłeś
jestem pokoleniem 50+ i żyję tak jak lubię . Teraz dopiero doceniam jak warto dobrze przeżyć życie ,które jest nam dane niestety przeżyc tylko raz

Oczywiście. Division Bell w tym utworze to polsku "ostatni dzwonek" i tak należy w kontekście tego konkretnego utworu tłumaczyć!

Piękny utwór o przemijaniu, z bardzo estetycznym teledyskiem. Po prostu Sztuka przez duże S.

Zastanawiam się nad zasadnością dosłownego tłumaczenia frazy divison bell na dzwon podziału. Division Bell to dzwonek w parlamencie brytyjskim sygnalizujący członkom Parlamentu, że za kilka minut rozpocznie się posiedzenie. Jeżeli nie zajmą do tego czasu miejsca w ławach ("dywizjach" - Izba Gmin dzieli się zasadniczo na dwie części) nie będą mogli wziąć udziału w głosowaniach. Można powiedzieć, że to synonim dorosłości i wyborów z nią związanych. Głosować mogą wszak tylko dorośli ale jeśli nie zdążą zająć odpowiednich miejsc "wypadają z gry". Może więc Dzwon Dorosłości albo Dzwon Wyborów?

Wydaje się, że sposób na życie to kwestia wolnej woli, bo chcemy uważać się za panów swojego losu. Niestety w grę wchodzą też uwarunkowania zewnętrzne. To w jakim środowisku się wychowujemy, czy przyszło nam żyć w czasach pokoju, czy wojny itd., itp. Wreszcie to, czy jesteśmy ciekawi świata, to w dużej mierze zasługa naszego systemu neurohormonalnego, a to z kolei zapisane jest w naszych genach. Tak więc opisując nasze wybory życiowe ślizgamy się zaledwie po powierzchni tematu. Ale do rzeczy. Nie daje mi spokoju stwierdzenie: "przeżyłem swoje życie, tak jak chciałem". Autor ma 52 lata. Dla mnie życie zaczęło się naprawdę po pięćdziesiątce. Jestem na etapie, który pozwala docenić sukcesy i porażki z przeszłości i wreszcie cieszyć się życiem pełna piersią. Teraz dopiero żyję tak, jak chcę, bez względu na okoliczności. To kwestia dojrzewania do pewnego stanu umysłu. Ciężko się nad tym pracuje, nie przeczę, ale warto. Jest dobrze. - chwilo trwaj ... do końca.

@KATKAS: Byłem już "dorosły" gdy ukazała się ta płyta....Nie bez kozery napisałem dorosły w cydzysłowiu.Miałem i mam to szczęście że nie wyrzekłem się idei młodości,chociaż pewien czas dużo za to płaciłem...Ale zawsze żyłem obok realności...Chowany na zlotach i w komunach hippisowskich,u nas zwanych "ruchem" zaraz po ogólniaku zdobyłem weryfikacje na akustyka i od 1982 roku jeździłem z różnymi grupami rockowymi w trasy. Gdy przyszły zmiany i skończył się okres żyłowania zespołów a wraz z nim potrzeby 6 miesięcznych tras uporządkowałem siebie i dzięki ludziom których poznałem w życiu zacząłem studia dziennikarskie,pracując już wtedy w PR. "Merkury" w Poznaniu...Nigdy nie obciąłem włosów,do wojska nie poszedłem,wolałem iść do więzienia..A w latach 80-tych długie włosy,wisiory i ubiór odbiegający od szarzyzny ogółu bardzo utrudniał życie. Wszystko,moim zdaniem,zależy czy wolę być,czy wolę mieć...Teraz mam 52 lata i śmiało mogę powiedzieć że przeżyłem swoje życie tak jak chciałem. I gdybym mógł,zrobiłbym wszystko tak samo. Pozdrawiam. Paweł Gąsiorek.

Robi wrażenie - szczególnie słuchane po raz pierwszy. I jak na klasyka przystało nie starzeje się, mimo upływu lat. Cenię za teks i muzykę, zresztą jak całokształt PF. Ostatnio po długim czasie usłyszane w bardzo nietypowym jak na tego typu twórczość miejscu :). Wobec tego kilka słów na temat.
To oczywiste - przemijamy, wchodząc w "dorosłość" z czasem tracimy świeżość spojrzenia, realia przytłaczają, sprzedajemy ideały za możliwość komfortowego życia lub z konieczności. Jeśli jednak dożyliśmy chwili, że stać nas na taką refleksyjną myśl, to nie jest z nami wcale tak źle, jak nam się wydaje :). To dobry moment, aby zanegować stan w jakim się znajdujemy, dokonać myślowej rebelii i wejść na kolejny poziom, zacząć nowy etap. Tym razem chodząc z głową w chmurach, a zarazem twardo stąpając po ziemi. Życie to ciągłe zmiany i pozwólmy sobie na dostrzeżenie w każdej z nich pozytywów. To daje energię i radość. Przeszłość nas kształtuje, dobrze jeśli bywa tak ekscytująca, jak to wynika z tekstu utworu (bo jednak nie każdy tak ma).

"Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi".

"Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro, ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie"

I niech trawa znów będzie zielona - może trochę inaczej niż kiedyś, a światło wciąż rozświetla od środka. :))).

...kolejny raz ścisnęło za gardło...zaszkliły się oczy...kiedyś umiałem latać ...i świat miał więcej barw...KATKAS - pozdrawiam :-)

Zdecydowanie jedna z piękniejszych piosenek, jakie kiedykolwiek słyszałam. Tak tęskna i zarazem szczera. Opowiadająca o przemijaniu, o ogromnej wartości każdej chwili. O tym, że to, co kiedyś wydawało się wiecznym szczęściem, płynącym bez końca strumieniem, tak naprawdę niespodziewanie zniknęło. Co dawniej zdawało nam się piękne i niepowtarzalne, dziś przybrało szare barwy. Rozbrzmiał dzwon podziału, który od tej pory obowiązek ma dźwigać każdy z nas. Cały ten tajemniczy świat, który nagle odszedł, zastępują ambicje, które wciąż nie mogą zastąpić bólu po tak ogromnej stracie.

Bardzo symboliczny jest również teledysk. Kiedy byłam nieco młodsza, nie potrafiłam pojąć jego znaczenia. Gdy jednak wróciłam do tego po latach zrozumiałam niemalże całą symbolikę i to, że sama wspominam przeszłość podobnie jak autor tekstu piosenki. Wciąż nie mogę zapomnieć o trawie, która niegdyś była zieleńsza, o świetle, które kiedyś było jaśniejsze, o smaku, który był słodszy... Próbuję zastąpić to kolejnymi osiągnięciami. A dawniej myślałam, że nic nigdy nie będzie w stanie mnie uziemić...

Jedno jest pewne. Są piosenki nie posiadające konkretnego przesłania i takie, które mają swoje własne, ukryte znaczenie. W tym drugim przypadku, po znalezieniu sensu, można poznać wiele prawd o sobie i o własnym życiu. Trzeba jedynie spróbować.

Jedna mała uwaga do tłumaczenia: Oto zabrzmiał (ewentualnie: rozbrzmiał) Dzwon Podziału. Przebrzmiewać to "brzmiąc, przestać być słyszalnym" http://sjp.pwn.pl/slowniki/przebrzmiewa%C4%87.html

Poza tym tłumaczenie bardzo poetyckie, oddaje dobrze nastrój piosenki.

@Tobor: Ciekawe ile osób wyczuło w tym ironię, a ile dostało bólu dupy z powodu tej "dzisiejszej mlodziezy" :) :-)

Jak ja nie znoszę lansowania się na Pink Floyd...To, że słucha się lepszej muzyki nie oznacza automatycznie, że jest się lepszym człowiekiem od innych. A tak poza tym u mnie w gimnazjum i liceum większość osób słuchała rocka z dawnych lat, więc nie rozumiem po co to lansowanie się typu "mam 13 lat i słucham Pink Floyd".

Utwór magiczny. Najbardziej końcówka. Pink Floyd trzeba lubić, bo to nie muzyka dla każdego... Ja osobiście mam zawsze ciary gdy słysze ten utwór.

Specjalnie zakładam tutaj kąto żeby napisać że mam 13 lat i kocham pink floydów ich kawałki są niepowtarzalne... Może jeszcze dobrze nie rozumiem tekstów ale.wszystko przyjdzie z czasem...
W mojej szkole raczej nikt nie słucha pink floydów i nawet nie wie co to za zespół... Ja myślę że.ich muzyka i tak przetrwa wieczność zawsze znajdą się ludzie wrażliwi którzy będą ich słuchać i żadna komercja ich nie zniszczy.
Pozdrawiam fanów pink floyd

najbardziej epicki kawałek w dziejach muzyki, słuchając solówki Gilmoura mam wrażenie jakbym unosił się w ciemnym tunelu i kierował w stronę światła.