Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Percival Schuttenbach
Percival Schuttenbach - Miodunka (Медуніца)
Miodunka (Медуніца)
Tekst piosenki:
Szepcą suche liście, szeleszczącą pędy
Smagane zamiecią. Sucha trawa skrzypi.
Ktoś siada, ktoś pada w opowieść wsłuchany.
Ktoś tęskni i chłonie miodunki historię.
Gdy razem siedzimy, twój zapach wyczuwam
Niewinny, przepyszny. Rozum odpływa.
Ślepymi oczyma patrzę w kurhany.
Gardło me ściska upiorna wizja.
Smakuje kwiatem morderczo plamistym,
Przeklętą ziemią zbrukaną i czarcią.
Coś tu się stało, coś się wydarzyło,
W niewinnej pamięci rośliny zastygło.
Daj mi spróbować strachu!
Daj posmakować bólu!
Medunitsa, medunitsa lugavaya, oy lugavaya.
Chamu pahniesh, chamu pahniesh pa usiej luzi?
Yak nia pahnuc, yak nia pahnuc pa usiej luzi?
Zastygła i martwa odżywasz wspomnieniem,
Zbierasz emocje - to twe pożywienie.
Tężeją kształty, klaruje się wizja,
Czarciego mostu piętno ktoś we mnie wciska,
Przeklęta ziemia tajemnice chowa.
Trupio splamione dziewczę rozrasta się wkoło.
Życie straciła w wyniku zdrady,
Mną się teraz karmi, szepczą cykady.
Daj mi spróbować strachu!
Daj posmakować bólu!
Stary babki, stary babki prysadzeli, oj prysadzeli.
Maladuhi, maladuhi prystayali, oj prystayali,
Krasne dzeuki, krasne dzeuki pryskakali, oj pryskakali.
Maly dzetki, maly dzetki prytaptali, oj prytaptali.
Twe serce już dawno igłami przebite.
Twa miłość niczym ogniki w jeziorze odbite.
Rozniosą cię po świecie koty, jakoby nasiona.
Strasznego koszmaru nikt więcej nie dochowa.
Medunitsa, medunitsa lugavaya, oy lugavaya.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Brak tłumaczenia tekstu.
Aktualnie tłumaczenia poszukuje 2 osoby.
| Autor tekstu: |
Percival Schuttenbach Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
ludowa pieśń białoruska |
| Płyty: |
Mniejsze Zło |
| Ciekawostki: |
Czarci Most lękiem napawał okolicznych mieszkańców. Nikt tedy nie ważył się tam zachodzić, zwłaszcza w noc czarną, i baczył, by samojeden nie wędrować. Dnia jednak pewnego wędrowiec jakowyś nieznanym sposobem tam się znalazł, nie przeczuwając grozy tego miejsca. Pożywić się chciał, przycupnąwszy pod mostem i nim się obejrzał, plamistej miodunki woń go dosięgła. Zasnął biedak snem niezdrowym, a roślina, co jako żywo jak poplamione krwią klepisko wygląda, majaki mu jęła zsyłać – co jeden, to straszniejszy. Nie wiada, czy prawda czy łeż to, co obaczył, ale od okropności owych mało ducha nie wyzionął. Tedy baczenie miejcie, moi drodzy, gdzie na popas ostajecie, tubylców jakowychś wprzódy podpytajcie, czy wypadkiem przeklętym owo miejsce nie jest. |
Komentarze (0):