Patrick the Pan - O słowach

I
Znowu jednego mniej, znów otworzyłem się
Wyciek zuchwałych słów, z niewyparzonych ust
Z kajdan zerwało się czarne odbicie mnie
Granic rozsądku mur zdmuchnęło niczym wiór

II
Znów wytoczyło się najcięższe z moich dział
Z mostu z grubych rur prosto w sedno - strzał!
Przyznam, że lubię ból, lubię perfekcji brak
Choć przez ten dziwny gust coraz mniej bliskich mam

Parę słów wstecz, dłoni ścisk
Teraz w dłoniach twarz

Ref.
Zrzuć figowe liście ze słów
Niech szczęki opadną i
Niech ludzie się filtrują

Lub kłam, a nerwy pękną Ci w szwach
W bawełnę zwiń słowa, lecz
W tym cieple nie wyparują

III
Z głównej roli w tło sprawnie skurczymy się
W epizodyczne coś, w film niemy klasy B
"De-de-dezynwolturę masz, czemu nie użyć jej?"
Szepcze mi serce i znowu jednego mniej

Parę słów wstecz, dłoni ścisk
Teraz w dłoniach twarz

Ref.
Zrzuć figowe liście ze słów
Niech szczęki opadną i
Niech ludzie się filtrują

Lub kłam! a nerwy pękną Ci w szwach
W bawełnę zwiń słowa, lecz
W tym cieple nie wyparują

[♪♪♪]

Ref.
Zrzuć figowe liście ze słów
Niech szczęki opadną i
Niech ludzie się filtrują

Lub kłam! a nerwy pękną Ci w szwach
W bawełnę zwiń słowa, lecz
W tym cieple nie wyparują

Bo gdy bez pardonu zrzucasz myśl
Sumienie sobie pieścisz i
Flirtujesz z samotnością