Parkway Drive - The Colour of Leaving

Nigdy nie wiesz, co posiadasz,
Dopóki nie wyśliźnie ci się to przez palce.
Nigdy nie wiesz co masz,
Dopóki to nie odejdzie z wiatrem.
I nigdy nie przegapisz swojego cienia,
Dopóki nie ma nikogo oprócz ciebie.
Nigdy nie przegapisz swojego cienia,
Dopóki jesteś sam, sam w ciemności.

Nigdy nie wiesz, co cię złamie,
Dopóki nie podniesiesz kawałków.
Nigdy nie wiesz, co cię złamie,
Dopóki twój świat się nie rozpadnie.
Nigdy nie wiesz, jaki jest twój wewnętrzny głos,
Dopóki nie krzykniesz w ciemności.
Nigdy nie wiesz, jaki jest twój wewnętrzny głos,
Dopóki się kłócisz, kłócisz się z Bogiem.

Ale dziś widziałem twarz Śmierci,
Jak wyprowadzała mojego przyjaciela.
Widziałem dzisiaj twarz Śmierci,
Jak rzucała cień na mnie.
Wdziałem dzisiaj twarz Śmierci,
Jak wyprowadzała mojego przyjaciela.
Więc zapytam komu mam zapłacić,
Aby go sprowadzić z powrotem.
Sprowadzić go z powrotem do mnie.
Sprowadzić go z powrotem do mnie.

Nigdy nie wiesz, jakie słowa powinieneś powiedzieć,
Dopóki są wszystkim, z czym zostałeś.
Dopóki nie opadnie brud i poczucie winy, to pali twoje kości.
I zadajemy sobie największe pytanie,
Dlaczego, do kurwy, to wszystko się wydarzyło?
Kto na Ziemi zasługuje na to i co do cholery teraz zrobimy?
Więc żyjemy tak, jakbyśmy przegrali
I kochamy tak, jakbyśmy byli zepsuci,
A gdy kolor opuszcza niebo, pozostajemy w szacunku do kruchości tego wszystkiego.