OT.TO - Senne wiosenne słońce

Przebiśniegi znać dają przyrodzie,
że dzień długi i dłuższy jest co dzień,
a pierwiosnki, krokusy też już chcą
spojrzeć w nieba jasnego toń.

Śnieżne palto zdejmuje natura,
chowa w szafie, wysoko gdzieś w chmurach
i w zieloną sukienkę stroi się,
a we włosy wepnie biały bez.


Wczesne senne wiosenne słońce,
delikatnie, nie za gorące
i optymizm, że zimy nie ma już
przenika Cię i wszerz i wzdłuż.

Wczesne senne wiosenne słońce,
delikatne, nie za gorące,
rozleniwia i roztkliwia też,
cieszy mysz się, tudzież cieszy się jeż.

Jak przyjemnie, jak przyjemnie,
jak przyjemnie, a we mnie płomiennie budź,
chęć by żyć i nęć gamą uczuć.

Wczesna wiosno, wczesna wiosno, wczesna wiosno!
Wiosno, wiosno, ty mnie łudź
chęć by żyć budź, nęć gamą uczuć.


Skowronek wesoło nad polem
treli trele-morele tremolem,
zwiastun wiosny, bo przecież tak go zwą
rozśpiewuje cały nieboskłon.


Wczesne senne wiosenne słońce,
delikatnie, nie za gorące
i optymizm, że zimy nie ma już
przenika Cię i wszerz i wzdłuż.

Wczesne senne wiosenne słońce,
delikatne, nie za gorące,
rozleniwia i roztkliwia też,
cieszy mysz się, tudzież cieszy się jeż.

Jak przyjemnie, jak przyjemnie,
jak przyjemnie, a we mnie płomiennie budź,
chęć by żyć i nęć gamą uczuć.

Wczesna wiosno, wczesna wiosno, wczesna wiosno!
Wiosno, wiosno, ty mnie łudź
chęć by żyć budź, nęć gamą uczuć.
Wiosno, wiosno, ty mnie łudź,
jak zięć płoć nęć, nęć gamą uczuć.