Neolith - That Sorrowful Feast Of The Damned

To dzień w którym Jezus spytał swoich uczniów,
Kto chce uczestniczyć w ostatniej, przeklętej wieczerzy,
W dzieleniu się Ciałem i Krwią.
Siedziałem tuż obok Judasza,
W ciszy i spokoju,
Oczekując na przewidywanie.
Patrzę, obserwuję ich twarze.
Czytam w ich umysłach, wyczuwając myśli.
Są przestraszeni, nie ma dłużej odważnych,
By wygłosić kazania, by powiedzieć prawdę.
Wziął kielich pełen krwi,
Spojrzał w moje smutne oczy i rzekł
On jest człowiekiem któremu wszyscy zawdzięczamy życie,
On jest jedynym który strzeże Jezusa,
On jest jedynym, w którym będziemy pokładać naszą wiarę.
On jest jedynym który będzie powieszony na krzyżu
Zamiast mnie - Jezus jest twoim Zbawicielem.
Ja nie jestem zbawicielem ani męczennikiem.
Nie jestem tym, W którego ludzie wierzą że jestem,
Jestem, ale Prorokiem, Nie Synem Boga.
Spoglądają na mnie, Mężczyźni i Kobiety rodzą się,
Wciąż żyją poświęcając się,
W imię mało ważne.
W życie tak kruche.
W radość tak krótką.
Tak czekam na swoją śmierć.

"jego imię jest niewypowiedziane
Jego oblicze jest niewyobrażalne
Jego głos syczący
Jego królestwo przytłacza

Przyniósł Śmierć i Zgon
Dla odszukania totalnego zniszczenia"