Natalie Imbruglia - Torn

Myślałam, że spotkałam faceta, który odmieni moje życie
Był taki ciepły, przyszedł tu pełen spokoju
Pokazał mi, co to płakać,
Ale, nie możesz być tym facetem, którego uwielbiałam,
Zdaje się, że nawet nie wiesz, nie dbasz, po co masz serce,
Już go nie znam,
Nic już nie zostało z jego kłamstw,
Wyczerpały się też moje słowa
Właśnie o to chodzi. Nic nie jest dobrze, i jestem rozdarta...

W nic już nie wierzę,
Tak właśnie się czuję,
Zziębnięta i zawstydzona,
Leżąca nago na podłodze,
Złudzenie nigdy nie zmieni się
W coś prawdziwego,
Przebudzona widzę rozdarte niebo.
Spóźniasz się nieco, a ja już jestem rozdarta,

Przypuszczam, że jasnowidz miał rację,
Powinnam była dostrzec jak naprawdę było, a nie tylko jakieś zaślepienie.
Które wpełzło mi pod skórę i teraz...
Mam to gdzieś, zabrakło szczęścia, już prawie nie tęsknię
Jest tylko wciąż tak wiele rzeczy,
Których nie mogę ogarnąć, jestem rozdarta.

W nic już nie wierzę,
Tak właśnie się czuję,
Zziębnięta i zawstydzona,
Leżąca nago na podłodze,
Złudzenie nigdy nie zmieni się
W coś prawdziwego,
Przebudzona widzę rozdarte niebo.
Spóźniasz się nieco, a ja już jestem rozdarta,

Rozdarta,

Nic już nie zostało z jego kłamstw,
Nie mam już natchnienia,
Właśnie o to chodzi. Nic nie jest dobrze, jestem rozdarta ...

W nic już nie wierzę,
Tak właśnie się czuję,
Zziębnięta i zawstydzona,
Leżąca nago na podłodze,
Złudzenie nigdy nie zmieni się
W coś prawdziwego,
Przebudzona widzę rozdarte niebo.
W nic już nie wierzę,
Tak właśnie się czuję,
Zziębnięta i zawstydzona,
Związana i załamana na podłodze,
Spóźniasz się nieco, a ja jestem już rozdarta,

Rozdarta...