Miku Hatsune - Yuki No Hi To Rabusongu (雪の日とラブソング)

Jak drzwi otworzę, biały puch.
Puszysty śnieg przypominający dywan.
Postawiłam nogę do przodu miękko staje się!.
To jest mój rytm.

Po raz pierwszy w śniegu bawiłam się.
Biegam, śnieżkami rzucam, w twarz fajne uczucie.
Pochłonięta w toczeniu dwóch kul byłam.
Lepienie bałwana, skończone.

Kiedy dotykasz mojego
zmarzniętego ciała, rozpływam się.
Cieplej, zimniej.
Te oczy spoglądały co wyprawiasz.

Patrząc na ciebie
od razu się zakochałem.
W mgnieniu oka już rozpływasz się.
Zaczyna się pożegnania czas.

Czas potokiem białego puchu.
Tyle czasu minęło. Myślę że, mało śniegu do zabawy zostało.
Koleżeński okrąg trochę oddala się.
Żeglarz i plecak.

Przyjaciele przyszli poplotkować.
Każdy bez wyjątku coś od siebie dodał.
Dookoła podobni do mnie.
Dzięki przyjaciołom przyszło szczęście.

Pewnego dnia porzucane
cenne wspomnienia.
W rozmowie chcę opowiedzieć, prawda?.
Gdy wszyscy przyjaciele będą razem.

Więc ile lat przeminie również.
W śnieżny dzień znów spotkamy się.
Tutaj u nas zawsze
jest zabawnie, później pożegnania czas.

Sporo przeminie białego puchu.
Drobną rączkę ktoś obejmuje.
Dziewczynka i piękna kobieta.
Moje serce płacze.

Kiedy dotykasz mojego
zmarzniętego ciała, rozpływam się.
Cieplej zimniej
Te uczucie chcę przekazać.

Pewnego dnia spotkasz prawdopodobnie
cennego i niezastąpionego człowieka.
W mgnieniu oka staniesz się prawdopodobnie
chłodnym i ciepłym człowiekiem.

Opowieść ta rozpuszcza się, znika
moja postać, pożegnania czas.