Mieczysław Fogg - Piosenka jubileuszowa cz. 1

Stary Fogg, już stary
Siwa głowa, siwa
Lecz jak mu zagrają
To jeszcze zaśpiéwa

Bo w tym Foggu takie dziwa
Że jak grają, to on śpiéwa
Oj dana - dawno śpiewa
Dwadzieścia pięć lat

— [Tango Milonga]

Tango milonga
Tango mych marzeń i snów
Niechaj ostatni raz usłyszę
Tango milonga
Jak dawniej, grajcie mi znów
Zabijcie tę dręczącą ciszę

Ze sceny na scenę i z miasta do miasta
Szła ze mną piosenka do pustych słów Własta

— [Gdy zobaczysz ciotkę mą]

Gdy zobaczysz ciotkę mą, to jej się kłaniaj
I powitania uczyń jej gest

— [Czy pani mieszka sama]

Czy pani mieszka sama, czy razem z nim
Czy w domu czeka mama z humorem złym?

Tak trudno, tak nudno bywało piosence
W tej ciągłej tęsknocie przez noce i dni

— [W małej kawiarence]

W maleńkiej, cichej tej kawiarence
Pierwszy raz "kocham" szepnęłaś mi

Nie można spamiętać z kawiarni i scenek
Tych wszystkich śpiewanych, przebrzmiałych piosenek
Tych wszystkich melodii, co porwał je wiatr
To jednak, kochana, dwadzieścia pięć lat

— [Kochana]

Pamiętasz, sankami jechaliśmy, miła
Śnieg padał wielkimi płatkami
Przed nami się droga jak płótno bieliła
Usiana srebrnymi kwiatami

Tuliłem do serca najdroższe twe ręce
A miłość paliła jak rana
Tuliłem twe ręce maleńkie, dziecięce
Kochana, kochana, kochana