MC Silk - John Malkovich

Nie idę na dno, choć za mną kolejne 'boje'. [że na głęboką wodę wypływam też ;) ~Silk]
Kolejna dziegciu łyżka w moje drzewa życia słoje.
To serce na nim wycięte jeszcze nie zarosło mchem,
co wskazuje północ, jak wskazówka non stop,
noc w noc, rok w rok gdy siedzę nad tekstem.
'Rap retrospekcje', tej sceny backstage,
Daję esencję, nie zalewam fejmem.
Pierdolę swag, daję ci serce w ręce.

Metafora w metaforze, mnożę gorzej jak matrioszki.
Rzadko, ale gęsto- rozkmiń paradoksy.
Od ściany odbijany groch zadziała jak młot.
Jego krytyczna masa bezkrytyczną masę na proch!
Większe cele, mniejszy target, strzał w kolano,
lepszy, niż w serce przez źrenice w odbiciu lustrzanym,
więc łap ten rap, bo to antymateria.
Potopu rapu i ego median w mediach.

Chciałem zawracać kijem rzekę,
ale rzeka ta jest ściekiem!
Czaisz? Z prądem płyną śmiecie!
Jak pisał Herbert.
Z herbem, w herbie, jak Hancock,
przenoszę góry, bo wiara to maraton,
na lata nie na lato, falami tsunami w falochron.
Nawalam barachło do ostatniej kropli tuszu, bo
kiedy pada powstaniec, to powstaje padalec,
co zna cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego.
Biorę więc na szalę serca pustkę i puste sale.
Choć dostałem całą rękę, patrz jak biorę palec!

Grad słów tu daję na minutę
nie po to, by to było proste i puste.
Porażki- #mołotowa flaszki.
Życie daje kosza, dzięki w nim lądują kartki.
Kawałki to bomba zegarowa, bo
zaczeka na ciebie do czasu, aż odnajdziesz i odpalisz ją!
Carpe diem, dzień zakonserwowany,
moje plany- zamienione w ruch membrany!

Bo skłamałbym, gdybym napisał, że nie chcę docierać, ale
długofalowo, nie FM, szukaj by znaleźć.
Stale poza nurtem, z dala od 'koryta',
słów rzeka, łap przekaz, on niech ciebie chwyta
i nie puszcza jak gąszcz słów, fantazji puszczam wodze.
Na twoich bębenkach jestem dziś doboszem.
Spójrz przez moje oczy, choć to drżenie strun głosowych,
moje teraz, teraz twoje, teraz 'być jak John Malkovich'!