Marina Łuczenko - O niom

Gromadzę nasze spotkania, nasze dni,
jak na nitkę nawlekając – już tak długo.
Próbuję zapomnieć,
ale nowa próba kłuje igłą.
Po kątach rozstawiam wszystkie marzenia –
Dzień za dniem twardnieją nerwy, maleje wiara,
spala się w ogniu
A wszystkie myśli są tylko o nim
i o nim, o nim i o nim…

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – dumo,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – dumo,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Wiem, że sztucznie,
do przyjaciół się uśmiecham – co nie jest proste.
Postawiłabym kropkę,
lecz to znowu przecinek – na poważnie.
Ze smutku rozlatuję się na kawałki,
Na odłamki – dzień za dniem wszystko jest bez sensu
spala się w ogniu,
A wszystkie myśli są tylko o nim
i o nim, o nim i o nim…

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.