Marcelina - Prawem Wilka

Znam szelest słów,
znam kroku rytm,
znam twarzy rys,
choć nie widzę jej.

Znam głośny śmiech,
znam zapach snu,
znam ulic, dróg
muzykę.

I inaczej drży
od maszyn twych
już wysłużona ziemia.

Teraz

Muszę się kryć,
wiem ze muszę tu być,
niechaj pokryje mnie ta gleba.

I niech skrywa mnie,
niech skrywa mój cień,
nie wyda mnie,
nie sprzeda,
nie odda mnie.

Zapalone zorze sine
budzą w sercu ognie żywe
i nie zgadniesz gdzie się kryje,
lasy nie powiedzą nic.

Oddaliłam się
od ciepłych ust,
od ciepłych rąk,
bezpiecznych słów.

Oddaliłam tych
co kochają mnie
jak gdyby ich
nie było

Oddaliłam się
w lasy i w mrok
drzew przecież
mi nie zabiją,
nie skrzywdzą!

Nie!

Niech skrywa mnie sosna, dąb, watahy dom,
w tych drzewach schron, to wilczy los, to
wilczy krąg, po nocy, jest słońce.

Zapalone zorze sine
budzą w sercu ognie żywe
i nie zgadniesz gdzie się kryje,
lasy nie powiedzą nic. (x2)