Lidia Kopania - To już na zawsze ( Jacek Malanowski )

Gdzieś pod nieba błękitem,
Czy daleko, czy blisko
Tam gdzie słońca promienie widzą więcej niż chcą.
Może pytać nie warto, tylko żyć wspomnieniami
Twoje zdjęcia i wiersze przy mnie blisko znów są.

Gdzieś pod nieba błękitem,
Czy daleko, czy blisko
Tam gdzie słońca promienie widzą więcej niż chcą .
Pytasz o mnie, w nieznane idziesz patrząc przed siebie.
Oprócz drogi tej krętej już nie liczy się nic .

To już na zawsze będzie w nas,
Nie zmieni tego żadna siła,
Nie cofnie zdarzeń nowy dzień ,
gdy w duszy cicho gra
melodia, której każdy dźwięk powróci jakby grany wczoraj,
choć w inną stronę losy rozrzucił nasze wiatr.

Nie mów, że nie pamiętasz blasku gwiazd i księżyca,
Naszych planów i marzeń,
Wspólnych rozmów po świt .
Smaku pierwszej miłości zmienić nic już nie zdoła
I zapachu tych kwiatów , które pachną do dziś.


Gdzieś pod nieba błękitem
Czy daleko, czy blisko
Tam gdzie słońca promienie widzą więcej niż chcą
Szukam naszej miłości ,
Czasem przed nią się chowam.
Wiem, że gdy Cię odnajdę w Twoją stronę chcę iść .

To już na zawsze będzie w nas,
Nie zmieni tego żadna siła,
Nie cofnie zdarzeń nowy dzień ,
gdy w duszy cicho gra melodia,
której każdy dźwięk powróci jakby grany wczoraj,
choć w inną stronę losy rozrzucił nasze wiatr.

To już na zawsze będzie w nas,
Nie zmieni tego żadna siła,
Nie cofnie zdarzeń nowy dzień ,
gdy w duszy cicho gra melodia,
której każdy dźwięk powróci jakby grany wczoraj,
choć w inną stronę losy rozrzucił nasze wiatr.