Lasio Companija - Jak u Agnieszki

1.
Jest niedziela, pusta głowa, trochę jebie kac.
Mam dwadzieścia siedem lat, a coraz ciężej wstać.
Znowu smutny tekst, wcale kurwa nie.
To se wyłącz lub posłuchaj mnie, a rób co chcesz.
Czasem mylę się, czas ogarnąć się.
Droga mamo w myślach czarnych ci... ci... ciągle tkwie.
Boli mnie, mnie mniej już dziewiąty rok, w lutym mieli uratować, lecz nie wyszło to.
Zły to rok, w sumie zła połowa.
Lubię imprezować, smuci mnie choroba.
Lubię się uśmiechać, choć serducho często wyje.
Przy wódzie troszkę boli mniej, tato wyje.
Lubię napindolić się, nie stawiać pewnych kroków.
Przez chwilę zapomniam, o wyroku.
Kwitu brak, pracy brak, ból do końca życia.
Najbardziej smuci mnie, że nie lubię już swego życia.

Ref.
Kocham Cię, ale Cię nie lubię... 4x

2.
Ona zła jest na mnie, mówiłem słowa co ranią.
Obawy wielkie jak tu żyć z typem, który co rano w niedzielę wraca.
Melanż jego praca, nie marzy o rodzinie, tylko kiedy będzie trasa, czeka.
Dziwny typ człowieka, dziwny typ człowieka.
Może warto wziąć te leki, co mi przepisał lekarz.
Tylko boję się, boję się, że nie będę umiał po nich się uśmiechać.
Skończyłem szkołę, studia, praca, fundacja i rap.
Wszystko kurwa było z bólem, rap.
Nie pamiętam jak się żyło, kiedy nie bolało.
Jakie życie, taki rap, dzisiaj mnie się ulało.
Myślę o przebaczeniu, i moich błędach, o tym, że wczorajszego dnia tak mało pamiętam.
Dobra tera puenta, ból do końca życia. Najbardziej smuci mnie, że nie lubię już swego życia.

Ref.
Kocham Cię, ale Cię nie lubię.... 12 x