Lana Del Rey - Ride

W moim życiu trwała zima. A mężczyźni poznani na drodze byli moim jedynym latem. Podczas snu miałam wizje, w których tańczyłam, śmiałam się i płakałam z nimi. Gdy przez trzy lata byłam w niekończącej się światowej trasie, wspomnienia tych ludzi były dla mnie jedyną otuchą; to był jedyny czas, kiedy czułam się naprawdę szczęśliwa.

Byłam piosenkarką, niezbyt popularną. Kiedyś marzyłam, że zostanę piękną poetką, ale przez kilka pechowych przypadków, moje marzenia rozprysły się na wzór miliona gwiazd na nocnym niebie. Uznałam, że to moje szczęśliwe gwiazdy i nieustannie wierzyłam, że spełnią moje życzenia. Choć tak naprawdę to nic się przecież nie stało - wiedziałam, że trzeba osiągnąć wszystko, czego się pragnie, a potem to stracić, żeby zrozumieć, czym jest prawdziwa wolność...

Kiedy ludzie, których kiedyś znałam, odkryli, jak funkcjonowałam, jak żyłam, pytali, o co się stało, ale przecież nie ma sensu rozmawiać o takich sprawach z tymi, którzy mają swój dom. Nie mają żadnego pojęcia, co to znaczy szukać bezpieczeństwa wśród innych ludzi, czy tego, że twój dom jest tam, gdzie akurat będziesz mieć szansę odpocząć.

Zawsze byłam niezwykłą dziewczyną. Moja matka mówiła, że mam duszę kameleona, bez kompasu moralnego, który mógłby wskazywać mi północ, brak jednolitej osobowości, zamiast tego - wewnętrzny brak zdecydowania - olbrzymi i kapryśny, niczym ocean. I jeśli miałabym powiedzieć, że nie planowałam takiego obrotu spraw, skłamałabym.

Bo urodziłam się, by być kimś innym. Kimś, kto nie należy do nikogo i kto należy do wszystkich, kto nic nie ma, kto pragnie wszystkiego, z nieugaszonym pragnieniem każdego doświadczenia i obsesją wolności, która zatrważała mnie tak bardzo, że nie mogłam o niej mówić i która popychała mnie w stronę tego olśniewającego i oszałamiającego, wędrownego szaleństwa.

Jestem na szerokiej drodze
A ty dniem, i nocą możesz być moim tatusiem w bieli i złocie
Śpiewanie bluesa wychodzi z mody
A ty i w lato, i w zimę możesz być moją kruszynką

Nie próbuj mnie złamać
Za długo już wędruję....
Za bardzo mi zależy
Na tej jednej, pięknej melodii

Słyszę ptaki unoszące się na letniej bryzie
Jadę szybko, a w środku nocy jestem samotna
Robię wszystko, by nie wpadać w kłopoty
Szkoda, że... że w mojej głowie trwa wojna
No to jadę, po prostu jadę, jadę...

Umrzeć młodo, bawić się ostro
To sposób mojego ojca, by przemienić życie w sztukę
Pić cały dzień, a potem rozmawiać do zmroku
Tak żyją tułacze - od świtu do zmroku

Nie odchodź teraz
Nie mów "żegnaj"
Nie odwracaj się
Zostawiasz mnie na lodzie

Słyszę ptaki unoszące się na letniej bryzie
Jadę szybko, a w środku nocy jestem samotna
Robię wszystko, by nie wpadać w kłopoty
Szkoda, że... że w mojej głowie trwa wojna
No to jadę, po prostu jadę, jadę...

Nie chcę już czuć, że jestem pierdolnięta
Nie chcę już jechać, aż zacznie mienić mi się w oczach
Ale tylko to pozwala mi nie stracić zmysłów, kruszynko
No to jadę, po prostu jadę...

Słyszę ptaki unoszące się na letniej bryzie
Jadę szybko, a w środku nocy jestem samotna
Robię wszystko, by nie wpadać w kłopoty
Szkoda, że... że w mojej głowie trwa wojna
No to jadę, po prostu jadę, jadę...

Każdej nocy modliłam się, by odnaleźć "swoich" ludzi i udało mi się to dopiero na drodze. Nie mieliśmy nic do stracenia, nic do zyskania, nie pragneliśmy niczego, prócz tego, by przemienić nasze życie w sztukę. Żyć szybko. Umrzeć młodo. Nie hamować się. Bawić się.

Wierzę w kraj, którym była Ameryka. Wierzę w osobę, którą chcę zostać. Wierzę w wolność, którą daje otwarta droga. A moje motto pozostaje niezmienne. Wierzę w życzliwość obcych ludzi. I kiedy prowadzę wojnę sama z sobą, to ruszam w drogę. Po prostu jadę.

A kim ty jesteś? Znasz swoje najmroczniejsze fantazje? Czy udało ci się tak ukształtować życie, by ich doświadczać? Mnie tak. Bo jestem, kurwa, szalona. Ale jestem też wolna.