Krzysztof Krawczyk - Mężczyzna i łzy

Gdy pierwszy niepewny zrobiłem swój krok,
Gdy matka mówiła, co dobro, co zło,
Ja z bólu płakałem, nie wiedząc, że świat
To także łzy, to także płacz.

Gdy wreszcie poznałem, co czerń, a co biel,
Gdy w szkole uczyli - to mnóż, a to dziel,
Tak dumny wierzyłem, że wszystko już wiem,
Lecz bałem się łez, gdy ojciec mi rzekł:

Prawdziwy mężczyzna nigdy nie płacze,
Prawdziwy mężczyzna nie wie, co łzy,
Prawdziwy mężczyzna nie zna rozpaczy,
Mężczyzna i łzy - to śmieszne, to wstyd.

I lata minęły, i zmienił się świat,
I prysły złudzenia, że jestem coś wart,
I choć za wygraną nie chciałem wciąż dać,
To bliski już łez, myślałem znów tak:

Prawdziwy mężczyzna nigdy nie płacze,
Prawdziwy mężczyzna nie wie, co łzy,
Prawdziwy mężczyzna nie zna rozpaczy,
Mężczyzna i łzy - to śmieszne, to wstyd.

Gdy wreszcie miotany znalazłem swój dom,
Nie mogłem uwierzyć tym szczęśliwym dniom,
I wtedy odeszłaś, nie mówiąc mi nic,
Nie kryłem już łez, choć przecież to wstyd.

[2x:]
Prawdziwy mężczyzna nigdy nie płacze,
Prawdziwy mężczyzna nie wie, co łzy,
Prawdziwy mężczyzna nie zna rozpaczy,
Mężczyzna i łzy - to śmieszne, to wstyd.