Krzysztof Krawczyk - Dogonię cię

Na twarzy smutek i tęsknota
Kolejny raz zabrakło nadziei nam
Już nie wiem, gdzie zagubiłem twój radosny śmiech
Więc powiedz mi, jak mam żyć, przeżyć własny strach
Jak dogonić twój cień

Za oknem drzewa mokre od deszczu
Chcę uciec, lecz wiem, że myśli dogonią mnie
Nie dałaś nam żadnych szans, zabrałaś wszystko
Choć nie ma cię przy mnie tu, to jednak wiem:
Będziesz ty, tylko ty

Dogonię cię, byś kochała mnie
Nie pozwól, bym żył jak ty
Ja jestem twój, jak nie był nikt

A w lustrze widzę złem wykrzywioną twarz
Nie zmienisz tego już, za wiele było już łez
Za łatwo przyszło nam to, co dzisiaj dzieli nas
Za wszystko zapłacę, jak znowu będę sam
Kim naprawdę jesteś ty?

Dogonię cię, byś kochała mnie
Nie pozwól, bym żył jak ty
Bo dobrze wiem, że jednak
Dogonię cię, byś kochała mnie
Nie pozwól, bym żył jak ty
Wciąż jestem twój, jak nie był nikt

Ja jestem twój, jak nie był nikt