Krystyna Prońko - Wyszłam z ramki

Wycierają kurz, samochód myją co dzień aż do dziur.
I nie widzą róż, choć nisko się kłaniają rzeczom w pół.
Wyłamałam tę kratkę i spojrzałam w bok...
Wyszłam z ramki, by na swe życie zrobić skok!

Więc wyszłam z ramki -
bo świat ma plamki -
i w kapeluszu, w kieszeni gwiżdże wiatr!
Mam pół hamaka,
we włosach ptaka,
baldachim liści i bujam się do gwiazd!
Znów mogę kochać -
do nieba skakać -
i z Tobą razem o najważniejsze grać!
Na trampolinach,
w kałużach słońca,
dla Ciebie śpiewać!

Wciąż zbijają grosz, by czasem ich nie ubiegł inny ktoś.
A rozsądek już to całkiem im wysusza wzrok i mózg.
Wyłamałam tę kratkę i spojrzałam w bok...
Wyszłam z ramki, by na swe życie zrobić skok!

Więc wyszłam z ramki -
z dzwoneczkiem serca -
by dłoń odnaleźć w tysięcznym tłumie rąk!
Więc wyszłam z ramki,
po gram szaleństwa,
choć za to kara spotyka mnie co krok!
Mam pół hamaka -
we włosach ptaka -
baldachim liści i bujam się do gwiazd!
Znów mogę kochać,
za wszystko wszystkich,
i z Tobą razem o najważniejsze grać!
Herbatę piję -
na jednym fusie -
na luzie żyję i bujam się do drzew!
I mogę z Tobą,
przez okno uciec,
w zielony całkiem, w zielony całkiem śpiew.

Więc wyszłam z ramki -
bo świat ma plamki -
więc wyszłam z ramki -
więc wyszłam z ramki,
bo świat ma plamki...