Krasza - Szron

1.
Na sercu szron jakby minus 15
Weszło mi pod klatkę inaczej jak zawsze
W uszach głos który mówi: Patryk tak jest łatwiej
Wcale nie przecież zimne jest prawie martwe
Czuliśmy na swoich ciałach sztuczne emocje
Mówiąc jest jak jest grunt by było dobrze
Przez jakiś czas już wpadamy w monotonie
Życie szuka nam dróg,ale na mapie wspomnień
Mam ciarki jak otwieram szufladę i widzę zdjęcia
Szczerze? czułem się różnie w tych ciepłych objęciach
Wchodzę w głębię odczuć czasem tak bywa
Że zamiast żyć tym co piękne wolałbym tym rzygać
Szczerze? uczę się cieszyć.. umiałem z Tobą
Lata lecą a ja coraz większą mam świadomość
Dali mi sukces do rąk.. kreślili imię
Wiem.. dużo jest tych którzy są źli że jednak żyję

REF:
Chciałbym zrozumieć to co było mi obce
Wejść.. wyjść.. być niewidzialnym chłopcem
Zadać sobie pytanie być czy nie gdzieś na moście?
Usłyszeć bądź byłoby jakoś prościej...

2.
Możesz uderzać w psychikę ale na pewno wstanę
Walić w okna o 3 nad ranem
Jeżeli tylko potrzebujesz daj mi znak a będę
Przyjacielem.. to nie te czasy by zostać księciem
Jeżeli podasz rękę to wezmę tą rękę
Ale puszczę jak poczuję że już dobrze będzie
I odejdę zniknę raz na zawsze jak szron na szybach
Trochę ciepła i znak po nim zanika
Stoję za oknem w mrozie nie wiedząc jak z jutrem
Czy zawoła Cię do siebie? Czy może zamknie furtkę..
Staliśmy się przekazem złości nie chcę ukrywać
Przynajmniej wiem że ta złość będzie prawdziwa
Narysuję na białej ścianie czerwony znak palcem
Jeżeli się nie spotkamy wiedz tak będzie łatwiej
Kiedyś zbiję ze starych desek tratwę
I odpłynę nią tam gdzie miałem być zawsze

REF:
Chciałbym zrozumieć to co było mi obce
Wejść.. wyjść.. być niewidzialnym chłopcem
Zadać sobie pytanie być czy nie gdzieś na moście?
Usłyszeć bądź byłoby jakoś prościej...

3.
Nie pluj sobie w brodę bo wszystko już przeszło
Niecały miesiąc do roku gdzie obojętność
Stało się pękło i chuj im do tego
Czasem zastanawiam się czy to przez ego
Dlaczego.. nie mogłem zawrócić jak chciałem?
Dlaczego.. sam siebie ten raz okłamałem?
To jak strzała która zamiast ostrza ma ciernie
I powoli wykańcza wyniszcza co we mnie
Termometry nie chcą już mierzyć ile we mnie
Jest.. tego czegoś co nazywa się ciepłem
I ciągle tęsknie za uczuciem potrzeby
Pytam siebie czy być tu jeszcze czy lepszym niebyt?
Nadzieja umiera ostatnia podobno nie
U mnie umarła pierwsza tak wiem odbuduje się
Ile mam przejść ile mam żyć jeszcze?
Dopada mnie szron już za późno.. tęsknie...