Koty - Gus: Kot Teatralny

Gus, słynny kot
Co w teatrze miał dom
Skąd Gus? Dziwne imię
Lecz wzięło się stąd
Że kot Asparagus
Miał na nasz gust
Zbyt długie imię
Mówimy więc...
Gus

Wyblakłe futerko
Opada mu brzuch
I drżą mu dziś łapki
Jest lekki jak puch

Mizerota i tyle
Wyschnięty na wiór
Lekceważą go myszy
I za nic ma szczur

Dziś już nie jest ten sam
Choć to sławny był kot
Każdy wie, kim był Gus
I zna jego głos

On i jemu podobni
Do dziś mają swój... club
Na zapleczu teatru
Tam gdzie kiedyś był pub

Kiedy płacą słuchacze
Sam prosi o głos
I gawędzi przy szklance
Anegdot zna sto

Gus gwiazdorem był i
Występował wśród gwiazd
Grał w „Kotach” Pirata
Nie dziwi to nas

Przypomina nam, że
Bywał dumny jak paw
Gdy widownia co noc
Nie skąpiła mu braw

Lecz tą z jego ról
Którą ceni do dziś
Był kocur Behemot
Tak straszny jak Mistrz

Mogłem grać w tamtych dniach
Monologi czy chór
I dialogi z pamięci
Mówiłem jak z nut

Kiedy farsa to śmiech
Kiedy dramat to łzy
I ten świat teatralny
Do dziś mi się śni

Umiałem postawić
I ogon i wąs
Po długich ćwiczeniach
Bezbłędnie mi szło

A serca najtwardsze
Rozmiękczał mój głos
Gdy w rolę wchodziłem
To was brałem pod włos

Raz kot bawił damę
To ruszał na bój
W tej roli kochanek
A w innej kot-zbój

Był czas pantomimy
Posiadłem ten kunszt
Aż wszyscy mówili:
Baletmistrz ten Gus!

Lecz główną z mych ról
Cenioną do dziś
Był kocur Behemot
Tak straszny jak Mistrz

A ginu szklaneczka
Wystarczy mu by
San wyznał, że kochał
Wychodzić na bis

Raz w sztuce Szekspira
Wskakiwał na płot
Gdy stwierdził reżyser
Że przyda się kot

Dzisiejsze kociaki
Nie grają jak my
Bo teatr klasyczny
To klasa i dryl

Nie ćwiczą codziennie
Wystarcza im, że
Przeskoczą przez pętlę
Czy płonie czy nie

Słuchają słuchacze
Gus skarży się im:
Ech, teatr dziś nie jest
Czym dla mnie był

Nie twierdzę, że scena
Współczesna jest zła
Lecz nic się nie równa
I słowo wam dam

Tej chwili magicznej
A wręcz historycznej
Gdy kocur Behemot
Był straszny jak Mistrz

To w jednej ze scen
Miałem skakać po scenie
To w innej ze sztuk
Wskakiwałem w płomienie

Znałem kocią muzykę
Mogłem miauczeć za dwóch
I wydawać odgłosy [...]

Gdy pojawiał się duch

Grałem raz Karmazyna
Wciąż bym zagrać go mógł
Wciąż bym zagrać go mógł
Wciąż bym zagrać go mógł