Korpiklaani - Antaja

Podróżowałem przez ziemię na mojej podróży
Moja droga kładziona jest przed poszukiwaczem
Z oczami wypełnionymi żądzą przygód
Podczas moich dni głębokich rozmyślań

Oh, jak jego ręka jest podniesiona
Po uświadomieniu sobie zmartwień swego życia
Oh, jak żył przez wiele lat
Widział sen przeciwko snu

Oczy prowadziły go latami
Waga jego głowy, myśliciel
Oglądam horyzont, gruntownie przeczesując widok mym wzrokiem
Wola tego życia nie powinna być ruszona

Oddaje nawet z jałmużny, którą otrzymałem
Oddaje srebrne monety z mojej kieszeni
Oddaje to jakby było moje
Oddaje rzeczy innych, które są podatne na rdzę

Wola jest na mych kolanach
Życie jest za piętami ranka
Płaczka, płaczu życia
Dawca, ten który przebywa w snach
Wola jest na mych kolanach
Życie jest za piętami ranka
Płaczka, płaczu życia
Dawca, ten który przebywa w snach

Ale oh, me serce jest
Zostało przebite do rdzenia
Lecz jeszcze nie poddałem swej woli
Nie została odkryta Dawcy

Jak była w mej dłoni
Srebrna moneta z mej kieszeni
Teraz złoto leży na mrozie i szronie
Mosiądz ukradł trochę blasku księzyca

Moja wola będzie musiała przyjść
Niczym rok spędzony podróżując po globie
Dawca ma wielkie nadzieje
Iż będzie musiał otrzymać mę wolę

Niczym moje wyjście ze światła
Wyjście, wspinanie się na drabinę dnia
I nikt nie wejdzie po tych belkach
Podróżował bez dawania oderwać się stopie

Wola jest na mych kolanach
Życie jest za piętami ranka
Płaczka, płaczu życia
Dawca, ten który przebywa w snach