Kano (鹿乃) - Six trillion Years and Overnight Story

W bezimiennej wiosce
Mieszka bezimienny chłopiec
Nikomu nieznana
Bajka

Od chwili swoich narodzin
Nietykalne dziecko
Potomek demona
Chodź na to nie zasłużył
karali go

Nie ma w tym nic
Smutnego ale
Blask zachodu słońca
Rozciąga się po jego dłoni

Nie wiem,nie wiem,ja nic nie wiem
Ani o życzliwości po skarceniu
Ani o cieple po deszczu
Ale naprawdę,naprawdę,naprawdę,naprawdę jest mi zimno

Umrzeć,umrzeć,dlaczego nie mogę umrzeć?
Choć nie mam żadnego marzenia
Nikomu nieznana
Bajka jest
Wciągana przez zachód słońca
Znikła

Niekończąca się przemoc
Codzienny pogardliwy wzrok
Nagle ty
Tam się pojawiłaś

Choć nie miałem z tobą rozmawiać
"Szkoda że nie znam twojego imienia"
Przepraszam
Nie mam imienia
Nie mam nawet języka

Moje własne miejsce
Nie istnieje
"Wróćmy razem do domu"
Ktoś pociągnął mnie za rękę

Nie wiem,nie wiem,ja nic nie wiem
Nawet nie wiedziałem że nie jesteś już dzieckiem
Nieznajome
Ciepło ludzkich dłoni
Jest tak strasznie,strasznie,strasznie prawdziwe

Zatrzymaj się,zatrzymaj się,dlaczego się nie zatrzymasz?
Gdy się dowiedzą, zabiją cię
Po deszczu dwójka nietykalnych dzieci
Została wciągnięta przez zachodzące słońce
Zniknęli

Dzień zaczyna się,noc zaczyna się
Zmęczeni zabawą zostali złapani
Na tym świecie
Oprócz ciebie i mnie
Jeśli wszyscy przestaliby istnieć
Byłoby tak miło

Jeśli wszyscy przestaliby istnieć
Byłoby tak miło

Nie wiem,nie wiem skąd pochodzi ten głos
Poza tobą i mną,z całej tej ludzkość
Wkrótce zbuntujemy się
Pociągnięty za rękę
I wciągnięty przez zachodzące słońce
Znikam

Nie wiem,nie wiem,ja nic nie wiem
Ani tego co teraz będzie
Ani twojego imienia
Od teraz
Od teraz,będzie dobrze
Ja tak naprawdę,naprawdę,naprawdę,naprawdę tak myślę

Nie wiem,nie wiem
To dzwonienie w uszach
zostało wciągnięte przez zachodzące słońce i znikło