John Smith - She is my escape

ten tłum przy bramie pozostaje do późna
jak plakaty z jakiejś przegranej kampanii
marynarki luźne i postrzępione, ich kapelusze porwane przez wiatr
żagle nie chwytające niczego poza deszczem
stoję z liną przywiązaną do nadziei
na to że zostawimy dobrą noc tam gdzie zapadła
a tamto światło wydostające się na wolność przychodzi po mnie
pokochajmy się i kochajmy się bezgranicznie

teraz obudziłem się w obłoku po tym jak przemówiłem głośno
i ujrzałem obraz ciebie na ulicy
z powrotem w moim pokoju upał w pełnym rozkwicie
widzę jak lilie rosną dziko u moich stóp
i tak oto za jakiś czas zatrzymam twoje serce w moim
a tymczasem nasze płuca wydzwaniają co godzinę
to jest jasne jak słońce gdy to podąża za mną i
klepie mnie po ramieniu – jestem pod wpływem jej uroku

tutaj w nocy gdzie kiedyś przegrałem tę bitwę
i porzuciłem wszelką nadzieję na rodzinny dom
odszukuję jej cień, no wiesz, ona jest moją ucieczką
i podążę za nią gdziekolwiek zmierza
ten zawias w jej drzwiach, cóż, on skrzypi i huczy
a to co stoi pomiędzy nami jak zasłona z woalki
to mój lęk i moje wątpliwości ale odwracam się i śpiewam:
“najdroższa, pokochajmy się i kochajmy się bardzo”