Jason Mraz - Childlike Wild

No cóż, przypuszczam, że będę traktować ją dobrze, przypuszczam, że tym razem bardziej ją będę traktować dobrze. Spróbuję nie polegać, spróbuję nie polegać na doskonałym zdaniu i nie widzę żadnych granic. Oprocz tych, w których się znajduje, i nie oczekuję, że je pokonasz, ponieważ to moje zadanie. W świecie graczy i prywatnych detektywów, chyba że zdajesz sobie z tego sprawę, możesz wiele przegapić. Wiesz, kim jestem? Jestem palaczem papierosów. Raz na godzinę zapalam kwiat i pal, pal, pal. Kiedy nadejdzie twój czas? Panie, powiedz mi, kiedy słońce zachodzi. Bo czuję się o wiele lepiej wtedy, tak czy inaczej. Widzę o wiele, o wiele lepiej wtedy, tak czy inaczej. Czuję się narażony, chociaż czuję się jak w domu, przebrany za czarną plastikową różę, wszystko płynie od głowy po ramiona, kolana i palce nóg. Tańczymy, gramy, szalejemy, szalejemy. O, to dziecinne dzikie życie mnie powala. O, to dziecinne dzikie życie mnie powala.

Rano. Późnym wieczorem. Wieczorem, trochę dostajemy szału, uwalniamy się od powagi. Staram się nie gubić orientacji. Podczas gdy zbyt wielu jest po mojej stronie, czyż nie dziwne, jak bardzo tęsknię za twoim stylem. Czyż nie dziwne, jak piszę... strony na strony, które tylko ja mogę wyjaśnić, na ten moment. Nie staję się sobą, tunelami czy prostymi drogami nie obserwuję ich tak często, jakbym powinien. Zamiast tego rysuję moje życie as a wygodna istota. Wolno i pięknie. O, zapach i smak z ostatnich nocy, nadal zamknięte w mojej delikatnej szczęce. Nie żebym chciał, żeby odeszły, po prostu są... i jestem tego bardzo świadomy. Szaleństwo zwolnionej akcji, kiedy ruszasz nogami, by iść, jestem tego bardzo świadomy. Tego szaleństwa, kiedy mówisz. To dziecinne dzikie życie mnie powala, o, to dziecinne dzikie życie mnie powala. Tańczymy, gramy, o Panie, szalejemy. Tańczymy i gramy zawsze.