Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Janusz Radek
Popularne teksty
Janusz Radek - Ja to mam szczęście
Ja to mam szczęście
Tekst dodał(a): Kajol
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): roxi23455
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Kajol
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Było ciemno
Więc niewiele co widziałem
I pamiętam też niewiele
Było ciemno
Wiem, że z pochyloną głową stałem, tak jak stoi się w kościele
A więc stałem, nie widziałem, było ciemno, lecz słyszałem wciąż
Ten głos…!
„Podejdź bliżej”,
więc podszedłem jak skruszony obywatel do przedstawiciela władzy
„Podejdź bliżej”,
Już wiedziałem, że ucieczka błyskawiczna tu niczemu nie zaradzi
Wiec podszedłem, posłuchałem
Było ciemno, lecz słyszałem wciąż
Ten głos, ten głos, ten głos…!
To nie wróg był, bo głos cichy i subtelny, ale polski i nieskazitelny
To nie wróg był, ten by zaraz mnie zapytał, czy mój światopogląd celny
Więc to nie był wróg na pewno, bo nad głową, tuż nade mną, wciąż słyszałem
Ten głos, ten głos, ten głos…!
„Ty, to masz szczęście,
że w tym momencie,
żyć Ci przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ty, to masz szczęście…
Twój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy,
Ludzie uczynni, w sercach niewinni…
Twój kraj szczęśliwy…”
Było ciemno
Więc nie mogłem stwierdzić, komu pomyliły się epoki lub stulecia,
Było ciemno
Może to Mickiewicz jaki, bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał,
Chyba niezorientowany, bo w tym kraju, tak kochanym, dawno nie był już widziany
Może Norwid, bo coś plótł, że łza gdzieś znad planety spada i groby przecieka,
Ale skąd by, skąd by wiedział, że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać
Teraz w modzie nie Norwidy, filozofów okryj winy
Więc czyj ten głos, ten głos, ten głos, ten głos…!
Było ciemno
I sam nie wiem jak do domu wprost doszedłem i do siebie
Było ciemno
A ja czułem się jak w niebie, lecz dlaczego nie wiem, nie wiem
Z pochylona głową stałem
Wierzcie, ja nie zwariowałem,
Lecz jak dziecko powtarzałem ten głos, ten głos, ten głos…!
Ja to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Mój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy,
Ludzie uczynni, w sercach niewinni…
Mój kraj szczęśliwy…
Ja, to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Ja, to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Więc niewiele co widziałem
I pamiętam też niewiele
Było ciemno
Wiem, że z pochyloną głową stałem, tak jak stoi się w kościele
A więc stałem, nie widziałem, było ciemno, lecz słyszałem wciąż
Ten głos…!
„Podejdź bliżej”,
więc podszedłem jak skruszony obywatel do przedstawiciela władzy
„Podejdź bliżej”,
Już wiedziałem, że ucieczka błyskawiczna tu niczemu nie zaradzi
Wiec podszedłem, posłuchałem
Było ciemno, lecz słyszałem wciąż
Ten głos, ten głos, ten głos…!
To nie wróg był, bo głos cichy i subtelny, ale polski i nieskazitelny
To nie wróg był, ten by zaraz mnie zapytał, czy mój światopogląd celny
Więc to nie był wróg na pewno, bo nad głową, tuż nade mną, wciąż słyszałem
Ten głos, ten głos, ten głos…!
„Ty, to masz szczęście,
że w tym momencie,
żyć Ci przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ty, to masz szczęście…
Twój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy,
Ludzie uczynni, w sercach niewinni…
Twój kraj szczęśliwy…”
Było ciemno
Więc nie mogłem stwierdzić, komu pomyliły się epoki lub stulecia,
Było ciemno
Może to Mickiewicz jaki, bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał,
Chyba niezorientowany, bo w tym kraju, tak kochanym, dawno nie był już widziany
Może Norwid, bo coś plótł, że łza gdzieś znad planety spada i groby przecieka,
Ale skąd by, skąd by wiedział, że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać
Teraz w modzie nie Norwidy, filozofów okryj winy
Więc czyj ten głos, ten głos, ten głos, ten głos…!
Było ciemno
I sam nie wiem jak do domu wprost doszedłem i do siebie
Było ciemno
A ja czułem się jak w niebie, lecz dlaczego nie wiem, nie wiem
Z pochylona głową stałem
Wierzcie, ja nie zwariowałem,
Lecz jak dziecko powtarzałem ten głos, ten głos, ten głos…!
Ja to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Mój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy,
Ludzie uczynni, w sercach niewinni…
Mój kraj szczęśliwy…
Ja, to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Ja, to mam szczęście,
że w tym momencie
żyć mi przyszło, w kraju nad Wisłą…
Ja, to mam szczęście…
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieIt was dark
So I saw very little
I also remember not too much
It was dark
I know that I stood with bowed head, as you stand in the church
So I stood, I didn't see, it was dark, but I still heard
This voice ...
"Come closer"
So I came as a penitent citizen to the representative of law
"Come closer"
I knew that instant escape is not a remedy in this situation
So I came closer, I obeyed
It was dark, but I still heard
That voice, that voice, that voice!
It was not an enemy, because the voice was silent and subtle, but it was in perfect Polish
It was not an enemy, that would had asked me immediately if my outlook on life is accurate
So it was not an enemy for sure, because over the head, just above me, still I heard that voice, that voice, that voice ...
"You, you are so lucky,
that at this time
It happens to you to live in a country on the Vistula ...
You, you are so lucky ...
Your country is happy, beautiful, genuine,
People are helpful, innocent in their hearts ...
Your country is lucky ... "
It was dark so I could not say who mistook the eras or a centuries.
It was dark, maybe it was Mickiewicz, because so neatly
he stroke a sparks of romantic faith
Maybe he din't know what's what, because in this country, so loved, he was not seen for a long time
Maybe Norwid, because he blabbed that a tear is falling from somewhere above the planet, and penetrates through the graves
But how, how could he know that somebody may wait here for his words
Now not the Norwid's are up-to-date, cover philosophers with shame
So whose that voice, that voice, that voice!
It was dark and I didn't know how I came straight home and came round
It was dark and I felt like in heaven, but I do not know why, I do not know
I stood with bowed head
Believe me, I didn't lost my mind,
But as the child I repeated the voice, that voice, that voice
I am so lucky
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula ...
I am so lucky ...
My country is happy, beautiful, genuine,
People are helpful, innocent in their hearts...
My country is happy
I am so lucky ...
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula ...
I am so lucky ...
I am so lucky ...
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula
I am so lucky ...
So I saw very little
I also remember not too much
It was dark
I know that I stood with bowed head, as you stand in the church
So I stood, I didn't see, it was dark, but I still heard
This voice ...
"Come closer"
So I came as a penitent citizen to the representative of law
"Come closer"
I knew that instant escape is not a remedy in this situation
So I came closer, I obeyed
It was dark, but I still heard
That voice, that voice, that voice!
It was not an enemy, because the voice was silent and subtle, but it was in perfect Polish
It was not an enemy, that would had asked me immediately if my outlook on life is accurate
So it was not an enemy for sure, because over the head, just above me, still I heard that voice, that voice, that voice ...
"You, you are so lucky,
that at this time
It happens to you to live in a country on the Vistula ...
You, you are so lucky ...
Your country is happy, beautiful, genuine,
People are helpful, innocent in their hearts ...
Your country is lucky ... "
It was dark so I could not say who mistook the eras or a centuries.
It was dark, maybe it was Mickiewicz, because so neatly
he stroke a sparks of romantic faith
Maybe he din't know what's what, because in this country, so loved, he was not seen for a long time
Maybe Norwid, because he blabbed that a tear is falling from somewhere above the planet, and penetrates through the graves
But how, how could he know that somebody may wait here for his words
Now not the Norwid's are up-to-date, cover philosophers with shame
So whose that voice, that voice, that voice!
It was dark and I didn't know how I came straight home and came round
It was dark and I felt like in heaven, but I do not know why, I do not know
I stood with bowed head
Believe me, I didn't lost my mind,
But as the child I repeated the voice, that voice, that voice
I am so lucky
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula ...
I am so lucky ...
My country is happy, beautiful, genuine,
People are helpful, innocent in their hearts...
My country is happy
I am so lucky ...
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula ...
I am so lucky ...
I am so lucky ...
that at that time
It happens to me to live in a country on the Vistula
I am so lucky ...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Grzegorz Tomczak Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
Grzegorz Tomczak |
| Rok wydania: |
1989 |
| Wykonanie oryginalne: |
Maryla Rodowicz |
| Covery: |
Margita Ślizowska, Aneta Todorczuk-Perchuć , Grzegorz Tomczak, Monika Dryl, Damian Ukeje |
| Ciekawostki: |
Znana jest także po tytułem "Tango na głos, orkiestrę i jeszcze jeden głos". Piosenka została wykonana przez Janusza Radka wraz z Moniką Dryl i Damianem Ukeje podczas 55. Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 2018 roku podczas koncertu "Ja to mam szczęście". |
Komentarze (1):