Jan Pietrzak - Szuja

Każdy kręci się w kieracie,
tyle kombinuje.
Szuja robi co w tym czasie?
Szuja wtedy szuje.
Tych na tamtych,
onych na tych,
byle puścić smroda,
sprowokować, obsobaczyć,
błotem obsmarować.

I szuja szuja, szuja, szuja
atmosferę psuje,
niszczy klimat,
puszcza gazy i manipuluje
Polska drażni ją i wkurza,
olewa polaków,
zapatrzona na mamonę,
na Moskwę i zachód.

Bój się, Kraju mój,
truje nas rój szuj,
Strzeż się, Kraju mój,
rządzi tu rój szuj.

Rząd kryzysem finansowym
mocno się frasuje.
Trzeszczą mózgi resortowe,
Wicek też główkuje.
Wszystko, by pochwały
godne było i zachwytu,
gdyby nam szubrawcy podli
nie wciskali kitu.

I szuja, szuja, szuja, szuja
atmosferę truje,
pluje, warczy,
ludzi charczy,
błotem atakuje,
przyzwoitych ludzi gnoi
zaprzedana gnida,
po gazecie ją poznacie,
po ekranach widać.

Strzeż się, Kraju mój,
truje nas rój szuj.
Bój się, Kraju mój,
kręci się rój szuj.

Liczne radia i gazety,
celebrytów tłumek,
melepety i kobiety,
między nimi szuje,
odczuwają czarny filar
i fałszywe wieści,
kogo skopać,
komu przylać,
a kogo dopieścić.

I szuja, szuja, szuja, szuja
atmosferę truje,
niszczy klimat,
puszcza gazy,
kłady [?] oszukuje,
z tego żyje,
kasę robi, okłady harharów [?],
że idiotów robi z ludzi,
w konia robi naród.

Strzeż się, Kraju mój,
rządzi tu rój szuj.
Bój się, Kraju mój,
Kręci się rój szuj.
Strzeż się, Kraju mój,
Niszczy nas rój szuj.