Irena Santor - Wiara, nadzieja i miłość

Coraz częściej zamiast "będzie" mówisz "było"
Co tu gadać, w końcu trochę się przeżyło
Co nas trzyma wciąż przy życiu z taką siłą?
Miłość - kochani - miłość!

Więcej zmartwień i fortuna mniej się stara
Wypłowiała słynna Wojtka marynara
Co nam wątpić mimo wszystko nie pozwala?
Wiara - kochani - wiara!

Teraz czuję,że na pewno byście chcieli
Żeby była trzecia zwrotka o nadziei
Lecz nadzieja wyszła z domu - nie wróciła
Była - kochani - była!

Wiara, nadzieja i miłość
Sąsiadki i przyjaciółki
Jakbyśmy bez nich dziś żyli
Na fale rzucone łódki
Dlatego chucham i dmucham
Na dąsy ich i humory
Wiara, nadzieja i miłość
Moje życiowe podpory!

Ale w życiu jak to w życiu bywa przecież
Że nadzieja się zagubi w trudnym świecie
No, a wiara - nie do wiary - straci wiarę
Gdy zarazi się zwątpieniem lub katarem
Dbajmy o nie, wybaczajmy im słabości
Beznadzieję lub chwilowy brak miłości
A gdy grypa im normalny rytm zaburzy
To kurujmy je nalewką z dzikiej róży

Wiara, nadzieja i miłość
Sąsiadki i przyjaciółki
Jakbyśmy bez nich dziś żyli
Na fale rzucone łódki
Dlatego chucham i dmucham
Na dąsy ich i humory
Wiara, nadzieja i miłość
Moje życiowe podpory!

Wiara, nadzieja i miłość
Balsam na dusze bolące
Odkrywamy je nazwane
A to wszystko już spisane
W "Pewnej książce"