HuczuHucz - Cisza

Pręgi po kablu miała na plecach
Od pięści i od bezsenności sine oczy
Drewniane biurko stało, a przy nim plecak
i materac zamiast łóżka, tam poduszka i niebieski kocyk
Ta, dwie stare lalki jeszcze od matki
Odkąd umarła to zaczęło się tu piekło
Teraz się boi już, gdy wchodzi do swej klatki i wyobraź poziom strachu sobie idąc tak na 6 piętro
Była spokojna kiedy spał i niespokojna jednocześnie też, że wstanie
Umiał uderzyć bez powodu ją, gdy chlał,
a kiedy nie pił to ją bił za to, że mu się skończyło chlanie
Ta, dwie stare bluzki i buty z MOPS'u
Zimą sama niosła węgiel do pieca
Życie toczyło się po prostu, aż do momentu, gdy zaczęła go podniecać.

Ściągał spodnie i kazał klękać
Oponowała, ale pięść wyjaśnia sprawę
Kiedyś zakładał nawet sznury jej na rękach, ale stała się uległa chyba jakoś już za czwartym razem
Bała się odejść i zgłaszać komuś
Nie chciała widzieć ojca zza więziennych krat
Nawet nie chciała nigdy wybiec z domu,
Bo dokąd uciec samej, jeśli kurwa masz ledwie 12 lat?
I to zdarzało się już coraz częściej, coraz inaczej dla niej świeciło słońce
Czy takie dziecko w ogóle wie co to szczęście?
W wypadku, kiedy traci swe dziewictwo z własnym ojcem
Strupy i sińce znów bolą mocniej
Ona przemywa je tą zimną wodą z kranu
Wyobraź sobie jej negatywne emocje, kiedy ojciec przyprowadził do niej dwóch swoich kolegów z baru.

Ile wytrzymać można bólu?
Nie wiedziała, który większy, na psychice czy na rękach
Ile musiała rozbić murów moralności?
Ile lat musi upłynąć, żeby przestała o tym pamiętać?
On znosił pręty i jakieś kable
Potem sprzedawał to, przepijał to za chwilę
A jak mu czasem nie wychodził handel to sprzedawał własną córkę
Nie miał opcji, że się nie napije.
Ta, z upływem czasu robili z nią orgie,
żadna forma sprzeciwu nie ma celu.
Myślała nawet, że spokojniej byłoby przejść po Sarajewie środkiem alei snajperów
Zimne dreszcze przeszyły ją na wskroś, kiedy
kolejny ktoś wpuszczał w nią swoje geny
w sumie zawsze krzyczała na cały głos,
ale trudno głośno krzyczeć od narodzin będąc głuchoniemym.