Horytnica - Rój

Natchnieniem mu była i wiarą ta ziemia tak piękna i żyzna
Spoglądał na złote jej łany, na taflę modrego jeziora
Wśród leśnych ostępów i głuszy przysięgał jej wierność partyzant
Szumiała mu wierzba płacząca, a on ku niej wierność swą wyznał

Nadciągał kolejny okupant, choć mienił się jako sojusznik
Zawarły się cele więzienne, ruszyły na Sybir pociągi
Kolejny raz śmiali się zdrajcy, strzelając bezbronnym, w tył głowy
On jednak w nierównej trwał walce, bo przyrzekł jej: "Będę Cię bronił"

Ref.
Więc poszli razem w stronę światła w ostatni bój znaczony krwią
Ojczyzna kwieciem ich żegnała, poszumem wiatru i deszczu łzą
Wzlecieli niczym wolne ptaki, znikając pośród blasku gwiazd
Obława, dookoła strzały, a oni dzielnie szli pod wiatr

Nie dane doczekać im świtu, choć w dali zwiastują go zorze
Gdzie jesteś, gdzie, Szary Żołnierzu, gdy wszędzie dokoła wrogowie
Kto będzie Ojczyzny Twej bronił, gdy zmorzy Cię sen już ostatni
Czy słyszysz jak woła Cię, Roju, czy słyszysz jak wzywa do walki?

Ref.
Więc poszli razem w stronę światła w ostatni bój znaczony krwią
Ojczyzna kwieciem ich żegnała, poszumem wiatru i deszczu łzą
Wzlecieli niczym wolne ptaki, znikając pośród blasku gwiazd
Obława, dookoła strzały, a oni dzielnie szli pod wiatr