Henryk Rejmer - Przemija życie

Przemija życie, kurczy się świat.
Dni coraz krótsze, przybywa lat.
Nie jeden sobie jak hrabia żył,
Nie jeden wódkę od rana pił.

Przemija życie i tu jest sęk,
A w sęku dziura i jakiś lęk.
Że nie zostanie tu po nas ślad,
Że gra skończona, że szach i mat.

Przemija życie i nić się rwie,
Usycha drzewo i stygnie piec.
Chmura nadciąga, za lasem grzmi,
Z drzewa opada ostatni liść.

Przemija życie, gaśnie coś w nas,
Na dworze jesień, szaruga, wiatr.
Dzieci odeszły, mają nas dość,
Za oknem czarna zapada noc.

Przemija życie, daleko Bóg.
Kto nas pocieszy już zgiętych w pół?
Kto nam nadzieje zabrał i pieśń,
Tę o miłości, co szczęściem jest?

Przemija życie, przyspiesza czas,
Wzniecił pożary historii wiatr.
Ten trzymał stery, a tamten szot,
A tego fala zmyła na dno.