Henryk Rejmer - Moja prywatna wojna z losem

Uciekam przed tobą mój losie,
Po grudzie, po błocie, po rosie.
Ty ścigać mnie będziesz,
By dopaść czym prędzej,
By znowu czymś ekstra mi dopiec.

Ref: Losie mój nie bądź zbój,
Szansę daj albo dwie.
Otwórz drzwi, nie psuj krwi,
W zgodzie z tobą przez życie iść chcę.

Ta wojna zbyt długo się ciągnie,
W krąg działa, bagnety, chorągwie,
Ty strzelasz zbyt celnie,
Ja krwawię i blednę,
Lecz mylisz się bracie ogromnie.

Zbyt długo już zęby zaciskam,
Lecz kiedyś dopadnę cię z bliska,
Nauczkę dostaniesz,
Nos, szczękę ci złamię,
Zakończę te głupie igrzyska.

I mój los się o tym dowiedział,
Odpuścił, choć wcale się bał.
Docenił mnie wreszcie,
Polubił i wierzcie,
Pomaga, gdy zajdzie potrzeba.