Henryk Rejmer - City boy

City boy, to jest miastowy chłopak,
Dresy jak trza i glaca w słońcu lśni.
Życie ustawił swe na opak,
Po uszy w polskim bagnie tkwi.
Dzisiaj ma dziwki, forsę, dragi,
Bejsbolem przetrącony łeb,
Wóda dodaje mu odwagi,
Gdy nocą je złodziejski chleb.

City boy, twe życie krótko trwa.
Twój życia rok za inne starczy dwa.
Już wyrok zapadł i gang pijany śpi,
I włosy jeży strach,
Gdy kiler wali w drzwi.

City boy spać kładzie się nad ranem.
W zawodzie tym …noc zawsze krótko trwa.
Hotele, bryczki, laski tanie,
I spluwy szczęk i trupy dwa.
Jeszcze z fasonem rok ten przeżyć,
A potem niech zapada noc.
Bo na pół gwizdka gnić, to nie żyć,
A ostro grać, to kusić los.

Ref: City boy w swej duszy nosi ranę.
Przeklęty ten, co ojca z kicia zna.
Gdy uciekł z domu, płakał w bramie,
Jak matka nocą w miasto szła.
W melinach żył razem z urkami.
Czy bies tę drogę wybrał mu?
Bandycki los był mu pisany,
Zły wiatr kołysał go do snu.

W biały dzień to było na Kobielskiej.
Sześć kulek wziął z kałacha w klatę swą.
Na Bródnie pogrzeb miał szpanerski,
Chłopcy z ferajny stali w krąg.
Chryzantem, wieńców było dosyć,
Orkiestra grała mu na ful.
Wiatr śmiechem w brzozach się zanosił,
Gdy śpiewał mu kościelny chór.