Halina Kunicka - Ulica nieprawdziwa

Choć błądzę nie wiadomo gdzie
i w różnych miastach bywam,
na każdym kroku ściga mnie
ulica nieprawdziwa.
Choćbym na koniec świata szła,
ukrywać się daremnie,
ulica nieprawdziwa wnet
pojawia się jak cień.

I znowu są domy i wnęki do bram,
reklamy, neony i światła,
i gwar wielkomiejski, i ruch który znam,
a jednak to wszystko nieprawda
To wszystko z kłamstwa jest i mgły,
a wszystko to przez ciebie,
to jest ulica ta, gdzie ty
mówiłeś: Kocham cię!

Z naszej ogromnej miłości
miał być ten świat, ta ulica,
i szczęście miało w nim gościć,
tak wielkie jak pełnia księżyca.
Niedługo to wszystko trwało,
krócej nawet niż w kłamstwie bywa,
wspomnienie ledwie zostało
i ulica jak ty nieprawdziwa.

I choćbym poszła nie wiem gdzie
śladami słów i przeczuć,
ulica nieprawdziwa mnie
doścignie w każdym zmierzchu.
I będzie ciągle piękna, swą
urodą, która kłamie,
i kłamstwem będzie każdy dom,
i światło każdej z bram.

A miało być słońce i domy ze szkła,
i deszcz miał tam nigdy nie padać,
i mieliśmy razem tam iść ty i ja,
i tylko to wszystko nieprawda.
To wszystko z kłamstwa jest i mgły,
a wszystko to przez ciebie.
Bo to ulica ta, gdzie ty
szepnąłeś: Kocham cię!