Halina Kunicka - Obudź się moje serce

Z tej szarości, tego cienia
Co od lat się nie odmienia
A niech dzieje się co chce
Zapakuje swe walizki, swoje złe i dobre myśli
I pojadę do najbliższych, co czekają mnie

Obudź się serce moje
Serce moje, obudź się
Bo tak ptaki znów śpiewają
Zakochani idą polem
Obudź się, bo czekają, bo czekają mnie

Na stacyjce zapomnianej przy peronie, przy drewnianym
Gdzie dorożkarz stary śpi
Wystrojeni przyjaciele, jakby przyszli na wesele
z bukietami z naręczami samych dobrych dni

Obudź się serce moje
Serce moje, obudź się
Bo tak ptaki znów śpiewają
Zakochani idą polem
Obudź się, bo czekają, bo czekają mnie

Pod jabłonią stół sosnowy
Na tym stole miód lipowy
Na talerzu biały chleb
W dzbanku wino porzeczkowe
A rodzina za tym stołem uroczyście siedząc kołem ciągle czeka mnie

Obudź się serce moje
Serce moje, obudź się
Bo tak ptaki znów śpiewają
Zakochani idą polem
Obudź się, bo czekają, bo czekają mnie

Zakochane tańczą pary aż po biały świt
A nad nami dom rodzinny
Cały w gwiazdach jak w jaśminie
Dla tych wszystkich co zgubieni, poszarzali i zmęczeni
Dla każdego co przegrany, co skrzywdzony, zapłakany
A nad nami dom rodzinny,
Cały w gwiazdach jak w jaśminie, swe otwiera drzwi

Obudź się serce moje
Serce moje, obudź się
Bo tak ptaki znów śpiewają
Zakochani idą polem
Obudź się, bo czekają, bo czekają mnie