Guova - Idź

Wiesz, gubię się ostatnio jak dziecko,
We mgle zdarza mi się mylić jawę ze snem,
Noc z dniem i dobro ze złem,
Muszę dotykać ścian, żeby wiedzieć gdzie, jestem
I dokąd idę, co jest przede mną, a co jest dawno w tyle
Błądzę, nie wiem czy to kara czy może przywilej
Przystań na chwilę.
Chodź szukaj własną idyllę,
Nim na zawsze zniknie z horyzontu,
Nim na zawsze zgaśnie jak blask Twoich oczu
Poznaję po kroku, boisz się co będzie dalej
Kurczowo za rękę mnie łapiesz
Desperacko spoglądasz na mapę
Potem bezwiednie wzrok zawieszasz na niej
Ale nie umiesz z niej czytać
Informacje przestają przepływać
Więź zanikać zaczyna,
Nie poddawaj się!
Powietrze uchodzi, opadasz z sił
Przerasta Cię ten labirynt
Przydałaby się Ariadny Nić, ale nawet bez niej
Musisz dalej…

Idź, idź, idź… nawet jeśli nie wiesz dokąd.
Idź, idź, idź… niech stopy same Cię niosą.

Wiesz, czasem mam tak, że jedyne czego mi brak,
To skrzydeł, by latać tam, gdzie nie znaleźliby nas.
Nigdzie, gdzie nie byłoby tych ciągłych walk opozycji i hajs.
A przed kolejnym dniem nie paraliżowałby strach,
Twoje serce bije moim sercem.
Każdy Twój oddech napędza me płuca.
Wołam do Ciebie i ciągle chcę więcej
Nawet jeśli miałabym nadmiar wypluwać
Wiem, że słyszysz tę samą melodię, która jeszcze
Przy życiu nas trzyma
Wiem, że będziesz tym samym krokiem przemierzał świat
Się nie pozwolisz zatrzymać.
Wierzę, że czekają nas, już tylko dobre dni.
Wierzę, że wśród swoich spraw, nie pogubimy ich.

Idź, idź, idź… nawet jeśli nie wiesz dokąd.
Idź, idź, idź… niech stopy same Cię niosą.
Idź, idź, idź… nawet jeśli nie wiesz dokąd.
Idź, idź, idź… niech stopy same Cię niosą.