Grażyna Łobaszewska - Autostrada do nieba (słońca)

Pewien pan, z miasta X
Każdy chciałby tam żyć
Wszystko miał - gładki trawnik, duży dom.
Wczoraj wstał, jak co dnia
Nie jadł nic, zabrał psa
Opon krzyk i pomknęli jak wiatr.

Po szosie spokojnej jak morze
Przez świat, z wiatrem do ramion
Widzieli go ludzie jak jechał, jak gnał.

Gdy rozeszła się wieść
Autostradą dwóch rzek
Wyruszali mieszkańcy wielkich miast.
Przeczytałam to dziś
Wzięłam szminkę i klips
Na południe ruszyłam za nimi.

A droga jak brzeg nieznany
Wśród pól i łąk skoszonych
A konie szczęśliwe gdzieś gonią, jak ja...

Niebo ma oczu blask
Autostradę, przytula nas
Ciężarówki dalekich tras
Kocham je, i pęd co chce dziś porwać mnie.

A ja...
Śmieję się, spuszczam dach
Gonią mnie peugeoty dwa
W okularach z grubego szkła
Śliczne tak, jak żółta łódź podwodna.
Nawet ten, stary grat
Pozostawił zmęczony świat.
Mógłby jechać, za kołem tkwi
Naprzód gna autostradą do słońca.

A niebo ma oczu blask
Autostradę, przytula nas
Ciężarówki dalekich tras
Kocham je, i pęd co chce dziś porwać mnie.

Śmieję się, spuszczam dach
Gonią mnie peugeoty dwa
W okularach z grubego szkła
Śliczne tak, jak żółta łódź podwodna.

Nagle stop, zjawia się
Mocny człowiek - pogromca serc
A nad głową w różowej mgle
Neon lśni - papierosy Marlboro...

Czasem tak zdaje się
Że tu chodzi o życia sens
A to tylko jest ładny film
Jeszcze jedna reklama Marlboro...