Goliniak - Nie mamy już

Nie mamy słów które opiszą nasz smutek,
nie mamy snów co się spełnią za minutę,
braknie nam tchu gdy podnosimy swą dumę,
ich nie ma już lezy kurz Ty czekasz dłużej,
Nie mamy już tego co było rok wcześniej,
trzymamy nóż który przebił nasze serce,
zabij w sobie uczucia przez które musisz cierpieć,
ale pamiętaj że tracisz to co jest piękne,
to nasze miejsce zawsze będzie naszym domem,
a nasze serca nam splatają nasze dłonie,
i wiem byłoby prościej gdyby nie było złego,
dzisiaj nie ma czegoś co sprowadza do dobrego,
Ty jesteś przy kasie i jeździsz w dobrej furze,
albo jesteś wędrowcem który dostrzeże okruszek,
ale pamiętaj że ten co posiada duszę,
będzie szedł w ciszy by wykrzyczeć żyję dłużej,

Nie mamy już tych co byli z nami dawniej,
doceniasz ich widząc stare fotografie,
uwierz byłoby raźniej gdyby tu z nami byli,
widocznie tak być musi mówisz los się pomylił,
stoisz między innymi figurkami w tym wosku,
nie mając nic zaczynamy od początku,
nie ważne co w majątku wazne co mamy w sobie,
by kiedyś móc powiedzieć przeżyłem życie godnie,
bo przyjdzie taki moment że będą po nas płakać,
Ty wtedy nic nie powiesz zostanie fotografia,
zasypią tyle zmagań dłonie co pracowały,
ale zostanie serce tym którzy go doznali,
więc staraj się nie ranic by też nie być ranionym,
i staraj się doceniać by też być docenionym,
i zamknij swoje oczy by zostać z nimi dłużej,
przypomnij sobie chwilę cenniejsze niż te róże.