Frank Sinatra - Gentle On My Mind

Wiedząc, że twe drzwi są zawsze otwarte i, że mogę iść po twej ścieżce.
To czyni, że chcę trzymać swój śpiwór zwinięty i wepchnięty za twym tapczanem.
I wiedząc, że nie jestem uwiązany przez zapomniane już słowa i więzi.
I kleksy które już wyschły na jakimś wersie.
To trzyma ciebie w głębi potoków mej pamięci.
To sprawia, że przewijasz się delikatnie po mym umyśle.

To nie przylega do kamieni i bluszczu,
Posadzonych na ich kolumnach które mnie łączą,
Lub coś, co ktoś kiedyś powiedział,
Ponieważ myślał, że pasujemy do siebie gdy zobaczył nas razem.
Wiedząc, że świat nie będzie przeklinał i zapominał,
Gdy będę szedł po jakichś torach i odkryję,
Że będziesz się poruszała w głębi potoków mej pamięci.
I przez godziny, przewijasz się delikatnie po mym umyśle.

Mimo, że pola pszenicy i suszące się ubrania
I śmietniska i autostrady dzielą nas od siebie.
I jakaś inna kobieta wypłakuje się swej matce
Ponieważ gdy się odwróciła już mnie tam nie było.
Może nadal będę biegł w ciszy, łzy radości mogą przylgnąć mi do twarzy.
I letnie słońce może mnie spalić, aż do momentu gdy oślepnę.
Ale nie do momentu w którym nie mógłbym ujrzeć jak przemykasz po ścieżynkach.
W głębi potoków mej pamięci płynących delikatnie po mym umyśle.

Znów zanurzyłem swój kubek do kotła z gorącą zupą w jakimś pociągu.
Mój zarost sterczy jak grubiański słup węgla i brudny kapelusz skrywa mą twarz.
Przez me spulchnione ręce trzymające puszkę udaję, że przytulam ciebie do swej piersi
I odkrywam że machasz do mnie z głębi potoków mej pamięci,
Zawsze się uśmiechając, zawsze przewijasz się delikatnie po mym umyśle.