Fat Brutal Sound - Otwieram oczy

Otwieram oczy, stoję dalej. Stoję dalej na podłodze szklanej.
I widzę jak pod nią rozciąga się przepaść, niee...
Oddałbym wszystko byle tylko nie spaść, niee...

KRET:

Boję się ruszyć. Boję się cokolwiek mówić. Boje się, że może się skruszyć jedyna rzecz, która mnie dzieli od zguby. Ta cienka szyba jest granicą mego szaleństwa. Stoję na niej całym swoim gniewem - błagam oby nie pękła! Błagam kurwa, już nie chce wracać do piekła! Parę razy tam byłem. Widziałem - panuje tam nicość, która się we mnie zalęgła. Długi proces, przemiany duży podmuch zatrutego powietrza, lecz na dnie nigdy nie było węża.
Był na powierzchni i tam zwyciężał.
Był w cudzych oczach. W zapachu złota. W zapachu zieleni.
Był w wolności. W poczuciu przestrzeni.
Był w sercach. Był w płucach. Był w myślach.
Był władcą źrenic. Był tylko dla mnie.
Nigdy nie chciał mnie ocenić. Chciał mi pomóc. Chciał mnie ukryć. Nigdy nie chciał niczego zmienić.
I nigdy nie kłamał. I nigdy nie kłamał. Zawsze prosto w oczy mówił, że zdradzał !

Otwieram oczy, stoję dalej. Stoję dalej na podłodze szklanej.
I widzę jak pod nią rozciąga się przepaść, niee...
Oddałbym wszystko byle tylko nie spaść, niee...

DIABEŁ:

Co dzień Cię kusi. Pokusy dla duszy. Czasu nie zawrócisz. Nicość Cię dusi. Nie zmusi nikt. Czym byłby mój byt, gdyby nie wąż i ten jego spryt?! Nie spadam na zboczach . Wciąż błądzę po ziemi szukając tych źrenic w odbiciach zieleni, a Ty nie przemijasz, oddziela Cię szklana szyba... Wszystko co kocham i czego tak pragnę. Moralność - mówią, że bez niej upadnę. Na dnie czeka na mnie NIC !
Nikogo nie pytam. Codziennie Cię witam. Dopomóż mi, pomóż mi wejść na szczyt. Tobie zawdzięczam swój każdy wyczyn. Bez Ciebie jest niczym mój byt.
Szukam przyczyny, LECZ JEJ NIE MA !
Pokusy są we mnie. Pokusy są w Tobie. Nie chce do piekła i nie chce do nieba. Nie klęka. Nie jęczy. Nie stęka. Nie wie co to męka. Pomaga - nie pęka. My wiemy jaka jest jego potęga. Jeżeli szyba nie pęka, to powiedz mi po co ta męka?!
Doczesne problemy. Wydaje się nam, że żyjemy. Wokół same kłamstwa, a my to akceptujemy.
Czy chcemy to zmienić, przestać się bać, że istniejemy?!
Czy jesteśmy w stanie robić to, czego pragniemy?!

Otwieram oczy, stoję dalej. Stoję dalej na podłodze szklanej.
I widzę jak pod nią rozciąga się przepaść, niee...
Oddałbym wszystko byle tylko nie spaść, niee... x2