Exodus - A to planeta

A to planeta, na niej pośród mórz,
są wielkie lądy, pełne rzek i wzgórz.
Tam pośród lasów, swój odnalazł dom,
ktoś, kogo teraz już człowiekiem zwą.
A czas gnał, choć go nie gonił nikt,
i kosmiczny wiatr gdzieś wiał, zmieniając instynkt w myśl.
A to planeta, gdzie odnalazł dom,
ktoś kogo teraz już człowiekiem zwą.
Oto ten człowiek, wciąż pomysły nowe ma.
Cywilizacji on buduje gmach.
Oto ten człowiek, on sympatię budzi
w nas.
Cywilizacji wciąż buduje gmach.
Jego maszyny proste były fakt,
lecz pozwoliły przetrwać wiele lat.
Pomogły żyć.
I choć jeszcze wciąż, niepewny miał los
o lepszym mógł śnić.
A czas gnał, choć go nie gonił nikt,
i kosmiczny wiatr gdzieś wiał,
za myślą biegła myśl.
A to planeta, gdzie buduje dom,
ktoś kogo teraz, już człowiekiem zwą.
Oto też człowiek, coraz nowsze plany ma.
Chce po swojemu przebudować świat.
Oto też człowiek, co w nas ciężki budzi strach.
Chce już naturę, jej pozbawić praw.
Jego maszyny, są wspaniałe, fakt,
że może nimi podbić cały świat,
i władcą być.
Lecz innym to, gorzki niesie los,
i trudniej im żyć.
A czas gna, choć go nie goni nikt,
i kosmiczny wieje wiatr, za myślą biegnie myśl.
A każda z nich, znów popchnie nieco świat,
w którą stronę, nie ma dziś takiego co by
zgadł.
A to planeta, gdzie swój mają dom,
ci którzy siebie, teraz ludźmi zwą.