Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Ewa Demarczyk
Popularne teksty
Ewa Demarczyk - Tomaszów
Tomaszów
Tekst dodał(a): weturia
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): poker
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): januszwd
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do
Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju, gdzie cudze
meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną rozmowę, smutnie nie
skończoną.
Więc może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień
do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych spływa do warg
kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz i jesz zielone
winogrona.
Ten biały dom, ten pokój martwy, do dziś się
dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble i wychodzili stąd w
zadumie.
A przecież wszystko tam zostało, nawet ta cisza
trwa wrześniowa,
Więc może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień
do Tomaszowa?
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam: du holde
Kunst...- i serce pęka,
I muszę jechać... więc mnie żegnasz, lecz nie
drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałam, zostawiłam, jak sen urwała się
rozmowa,
Błogosławiłam, przeklinałam: du holde Kunst! Więc
tak? Bez słowa?
A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do
Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych spływa do warg
kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz i jesz zielone
winogrona...
Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju, gdzie cudze
meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną rozmowę, smutnie nie
skończoną.
Więc może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień
do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych spływa do warg
kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz i jesz zielone
winogrona.
Ten biały dom, ten pokój martwy, do dziś się
dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble i wychodzili stąd w
zadumie.
A przecież wszystko tam zostało, nawet ta cisza
trwa wrześniowa,
Więc może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień
do Tomaszowa?
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam: du holde
Kunst...- i serce pęka,
I muszę jechać... więc mnie żegnasz, lecz nie
drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałam, zostawiłam, jak sen urwała się
rozmowa,
Błogosławiłam, przeklinałam: du holde Kunst! Więc
tak? Bez słowa?
A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do
Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych spływa do warg
kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz i jesz zielone
winogrona...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieMy darling, what about dropping in to Tomaszów for a day?
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
In this white house, in this room, where they put in other people's furniture,
We have to finish our former conversation that was left unfinished so sadly.
So, my dear, what about dropping in to Tomaszów for a day?
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
Only a salty little drop is running down from my bright eyes to my lips,
But you don't answer me at all and you're eating white grapes.
This white house, this dull room, it is wondering up to now, it doesn't understand...
People have put in other people's furniture and went out of here with thoughtfulness.
All was left there though, even this September silence is still there,
So, my dear, what about dropping in to Tomaszów for a day?
So I still sing out to you with my glance: du holde Kunst... - and my heart is breaking,
I have to go... so you say farewell to me, but your hand is not trembling in mine.
So I've set out, I've left, the conversation was interrupted like a dream,
I blessed, I cursed: du holde Kunst! Well so? Without a word?
My darling, what about dropping in to Tomaszów for a day?
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
Only a salty little drop is running down from my bright eyes to my lips,
But you don't answer me at all and you're eating white grapes.
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
In this white house, in this room, where they put in other people's furniture,
We have to finish our former conversation that was left unfinished so sadly.
So, my dear, what about dropping in to Tomaszów for a day?
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
Only a salty little drop is running down from my bright eyes to my lips,
But you don't answer me at all and you're eating white grapes.
This white house, this dull room, it is wondering up to now, it doesn't understand...
People have put in other people's furniture and went out of here with thoughtfulness.
All was left there though, even this September silence is still there,
So, my dear, what about dropping in to Tomaszów for a day?
So I still sing out to you with my glance: du holde Kunst... - and my heart is breaking,
I have to go... so you say farewell to me, but your hand is not trembling in mine.
So I've set out, I've left, the conversation was interrupted like a dream,
I blessed, I cursed: du holde Kunst! Well so? Without a word?
My darling, what about dropping in to Tomaszów for a day?
Maybe there is still the same September silence in the golden dusk...
Only a salty little drop is running down from my bright eyes to my lips,
But you don't answer me at all and you're eating white grapes.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Julian Tuwim Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
Zygmunt Konieczny |
| Rok wydania: |
1967 (muzyka) |
| Wykonanie oryginalne: |
Ewa Demarczyk (1967) |
| Covery: |
Marek Dyjak, Janusz Radek, Maria Sadowska, Katarzyna Groniec, Natalia Grosiak, Kinga Preis, Natalia Sikora, Karuzela Group (norw.), Natalia Grosiak |
| Płyty: |
Ewa Demarczyk śpiewa Piosenki Zygmunta Koniecznego (LP, 1967) |
| Ścieżka dźwiękowa: |
Komentarze (2):
A może byśmy tak, jedyna,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju,
Gdzie cudze meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną
Rozmowę smutnie nie skończoną.
Do dzisiaj przy okrągłym stole
Siedzimy martwo jak zaklęci!
Kto odczaruje nas? Kto wyrwie
Z nieubłaganej niepamięci?
Jeszcze mi ciągle z jasnych oczu
Spływa do warg kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz
I jesz zielone winogrona.
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam:
"Du holde Kunst"... i serce pęka!
I muszę jechać... więc mnie żegnasz,
Lecz nie drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałem, zostawiłem,
Jak sen urwała się rozmowa,
Błogosławiłem, przeklinałem:
"Du holde Kunst!" Więc tak? Bez słowa?
Ten biały dom, ten pokój martwy
Do dziś się dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble
I wychodzili stąd w zadumie...
A przecież wszystko - tam zostało!
Nawet ta cisza trwa wrześniowa...
Więc może byśmy tak najmilsza,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?...