Endefis - Punkt Widzenia

(wszystko sie zmienia sposób myślenia skromne pragnienia)

Pamiętasz! Podstawowa szkoła miałem wtedy może lat 13 znudzony lekcją zamyślony w okno patrze, dziś daj spokój ten świat wydawał się prosty dobra tylko jaki będzie kiedy ja będe dorosły. Wtedy dwudziesto paru letni ludzie to zgredy, nie rozumiałem ich wcale ja miałem inne potrzeby, normalna sprawa żeby coś wiedzieć coś trzeba przeżyć, myślałem wtedy inaczej myślami żyłem na kredyt, teraz nie mam złudzeń cały czas się tym życiem trudzę, coś nie wyjdzie raz no to ciach i powtarzam próbę, chcę osiągnąć co założyłem sobie, kiedy byłem gówniarzem teraz na prawde wiem co robię, wiec mimo cieć budżetowych, chęć żeby spełniać marzenia właśnie na takie życie patrze, może kiedyś myślałem że w tym momencie będe mistrzem fura praca flota żona kiedyś to marzenie ziszcze.

I wiesz co ja jeszcze do tego dodam, że los nie wszystko o czym marzyłem na tace mi podał, a wciąż ta sama nieświadoma twarz młoda kiedyś jeszcze młodsza, Boga bo ścieżka była prostsza, wciąż pewien że jak się chce to można i teraz jeszcze jedno pytanie postaw, po co żyć warto? po to żeby wśród krat i żyje po to żeby to odganąć, bo póki żyje to jeszcze nic nie przepadło, może zedre to gardło krzcząc czego jeszcze bym chciał, ale na to co los przyniesie czasem musze przystać z wiekiem zwiększam dystans, bo odgadłem że nie zawsze czeka na mnie to czego pragne i nadzieje mam też na te kolejne dni, że namacalne jest to co teraz się śni.

Ref

Jak w oku mgnienia wszystko się zmienia,
Sposób myślenia skromne pragnienia,
Pamiętasz tamte złudzenia dziś nie mają takiego znaczenia.
Dziś to tylko już wspomnienia, uczą żyjesz z doświadczenia,
Apetyt rośnie w trakcie jedzenia, znów rodzą się i umierają pokolenia,
I bez wątpienia to wegetacja, żywot drwi co przyszłość przyniesie mi,
Lepsze od powszednich życia dni, posłuchaj też Ty bo te słowa to ich zwiastun
Warszawskie dziecko oddane swemu miastu

Za każdym razem przechodząc obok tej samej ławki, wspominam to gdy myślałem, że inaczej będe na nią patrzył jednak niektórzy nadal nie są wstanie zmienić do niej swego podejścia, bo i lud dąży do tego bo oprócz rąk coś mieć w kielniach, wciąż pamiętam jak każdy miał własną wizje by się ruszyć i nie zatracić siebie z miejsca, przecież z wiekiem nie tylko widzisz, ale i doceniasz więcej bo ze swojego okna masz inny świat codziennie siła jest w Tobie w Nim i w nas wszystkich, wiedz że żaden człowiek nie rodzi się po to aby być nikim, ja idąc między sklepami kupuje wszystko, tylko że oczami za szyby, a Ty sie dziwisz bo chce być zwykły jak inni, stojący w ten sam sposób przed tą samą szybą powiedz czy to co z okien podstawówki nadal identycznie widzą nie wszyscy, ale przed nimi jeszcze wszystko, wiedz że szczęście jest blisko, dla niektórych aż za bardzo, kiedyś na chwile sie zapomną i utracą własną wartość, a co do mnie to nigdy nie zapomne bo wiem że jeszcze nie raz na tej ławce usiądę.

Ref


Jak w oku mgnienia wszystko się zmienia,
Sposób myślenia skromne pragnienia,
Pamiętasz tamte złudzenia dziś nie mają takiego znaczenia.
Dziś to tylko już wspomnienia, uczą żyjesz z doświadczenia,
Apetyt rośnie w trakcie jedzenia, znów rodzą się i umierają pokolenia,
I bez wątpienia to wegetacja, żywot drwi co przyszłość przyniesie mi,
Lepsze od powszednich życia dni, posłuchaj też Ty bo te słowa to ich zwiastun
Warszawskie dziecko oddane swemu miastu