Eleanor Tomlinson - The House Carpanter

Miło mi Cię widzieć, miło Cię widzieć moja ukochana,
Miło mi Cię widzieć, miło Cię widzieć, odparł on,
Wlaśnie wróciłem ze słonego, słonego morza,
Wszystko z miłości do Ciebie,


Mołgem poślubić córkę króla, moja droga,
Ona by mnie poślubiła,
Lecz porzuciłem jej złote korony,
Wszystko z miłości do Ciebie,

Skoro mogłeś poślubić córkę króla, ukochany
Jestem pewna, że możesz winić samego siebie,
Ponieważ ja poslubiłam cieślę,
I uważam go za porządnego, młodego mężczyznę,

Oh, czy porzucisz swojego cieślę
I odejdziesz ze mną?
Zabiorę Cię tam, gdzie rośnie zielona trawa,
Nad brzegi słonego, słonego morza

Gbybym miala porzucić mojego cieślę,
I odejsć wraz z Tobą,
Co posiadasz, by mnie utrzymać
I uchronić mnie od ubóstwa?

Sześć statków, sześć statków, wszystkie na morzu,
Siedem więcej na suchym lądzie,
Stu dziesięciu odważnych żeglarzy,
Będzie na Twoje życzenie

Podniosła swoje maleńkie dziecko
Ucałowała je trzy razy,
Mówiąc: Zostań tu ze swym ojcem
Dotrzymuj mu towarzystwa

Wtedy założyla swoje zdobne szaty
Tak piękne, tylko patrzeć
I gdy kroczyła swoją ścieżką
Mieniła się jak złoto

Nie żeglowali nawet przez 2 tygodnie,
Jestem pewny, że nie były to 3,
Gdy ta poczciwa kobieta zaczeła płakać
I rozpaczać z wielką goryczą

Oh, dlaczego rozpczasz moja młoda miła?
Rozpaczasz za swoim majątkiem?
Czy też za swoim cieślą,
Ktorego nigdy już nie ujrzysz?

Nie rozpaczam za swoim cieślą,
Czy za jakimkolwiek moim bogactem,
Lecz za moim maleńkim dzieckiem,
Którego nigdy już nie ujrzę,


Nie żeglowali nawet przez 3 tygodnie,
Jestem pewny, że nie były to 4
Gdy ten wspaniały statek zaczął przeciekać,
By zatonąć i nigdy już nie wypłynąć,

Raz obrocił się ten wspaniały statek,
Dwa razy obróciła się ona,
Trzy razy obrócił się ten wspaniły statek,
Nim zatonął na dnie morza

Co to za wzgórza, coż to za wzgórza przed nami, ukochany,
Które wyrastają tak piękne i wysokie,
To niebiosa, moja ukochana,
Ale nie dla Ciebie i dla mnie

A co to o za wzgórza, coż to za wzgórza przed nami, ukochany,
Te tak ciemne i niskie?
To bramy piekieł, moja ukochana,
Gdzie my podążamy