Dragonland - Under The Grey Banner

Stawiając czoło północnym wiatrom,
stoimy na wysokim wzgórzu.
W przestworzach tysiąc sztandarów,
wznoszących honor,
ludzi zjednoczonych w gorzkim gniewie.

Dla leśnych elfów ciemniejsza z zieleni,
Dla krasnoludzkich władców karmazynowa czerwień,
Zaś błękit lazuru dla ludzi o przeczących sercach.

Mosiężne rogi rozbrzmiewają,
pijemy nasze ostatnie ale,
wypełnieni zimną determinacją,
chwaląc przodków,
kiedy czarne linie rozlewają się na równiny.

Widok rozciągający się przede mną,
jest jakoś znajomy.
Dlaczego tu jestem?
Dlaczego zostałem wysłany na tę próbę?

Gnany płaczem i swądem rzezi, padnij przed orczym krokiem,
Teraz nasze hordy obdzierać będą z ciał,
Tron kości, jego władca przemówił, plugawie bestie wezmą wszystkie resztki.
Teraz moje dzieci będziemy pić ich krew!

Czy Ty myślisz, że możesz się ze mną mierzyć? Jesteś w błędzie!
Nie! Jestem wypełniony gniewem bożym,
rozpalony sprawiedliwym płomieniem!

Widzisz jak płoniesz zapałem, jednak taki nieświadomy!
Giń! Odpowiesz za swoje zbrodnie, czerwony, szaro farbowany sztandar!

Stalą się odkupię,
za to co widziałem w moich snach.
Jednego z braci musi spotkać upadek.

Głupcze, nie widzisz
że zostałeś wysłany by zginąć przede mną?

Widzę ciemność w moich oczach,
jak mogło do tego dojść,
czy wszystkie pisma były kłamstwem?
Och horyzont oszałamia...

Co? Co to ma być? Co to za dziewczyna, kto ośmiela się mnie atakować?
Weź moje życie zamiast jego,
teraz upadnij! On niech wyzdrowieje.

Więc jesteśmy wolni,
obudziliśmy się ze snu,
Chwalebny czyn,
ale ona została przeze mnie stracona.
Zobacz, wszystkie ludy powstaną,
z ziem aż do morza,
lecz ona będzie ciągle żyła w mojej pamięci.