David Bowie - Lazarus

Hmm...Śledząc karierę Davida Bowiego mam różnorakie odczucia. Mam 64 lata i mogę sobie pozwolić na swobodne przemyślenia. To, że w latach 70-tych wyglądał na delikatnie mówiąc "dziwaka", tak z biegiem lat stał sią "ikoną" gatunku muzycznego. Stworzył niepowtarzalny styl i za to go cenię, jako muzyka. Jego życie prywatne , było jego osobistą sprawą i jak sądzę, na swój sposób dramatem. Pozostała po nim pewna pustka twórcza, ale do wypełnienia, przez kogoś równie utalentowanego... W "Lazarusie" na swój sposób pokazał nieuchronność wobec śmierci ..."Każdy człowiek ma dwie twarze".

@dude68: Ta, dlatego mamy tyle samobójstw. Uważam, że nie ma nic przerażającego w śmierci samej w sobie (dla niejednego może ona być ukojeniem). No, chyba że życie tak nas rozpieściło, że uzależniliśmy się od bogactwa, którego nagromadziliśmy – widać to było choćby u ofiar wybuchu wulkanu w Pompejach, gdzie ludzie umierali, trzymając w rękach swoje skarby. Poza tym przerażać może jedynie to, w jaki sposób się dokona, jak będziemy wcześniej cierpieć z bólu, jak będzie nas upokarzać (starość, robienie pod siebie, demencja, uzależnienie od innych) i ewentualnie co będzie dalej (lęk przed nieznanym).

Ktos pisze ze umieral szczesliwy i sie nie bal bo mial swiadomosc ile w zyciu dokonal itd. Obojetne kim jestes ,co w zyciu dokonales, nie chcesz umierac i boisz sie.

Przepiękny tekst. Podziwiam płaczliwie.

@katarzyna2015: Myślę, że nie przerażała go śmierć i naprawdę umarł szczęśliwy ze świadomością jak dużo dokonał, lecz bezczynność go wyniszczała był człowiekiem, który cały czas musiał tworzyć, pracować miał wiele pomysłów, wiele do zrobienia, miał wielkie plany ale choroba nie pozwalała mu pracować i przez to czuł się uwięziony tak jak na łóżku w teledysku chce wstać ale nie może, potem pisze, chciał być w tak dobrej formie jak kiedyś i dalej tworzyć ale wiedział że to nie możliwe wolał umrzeć i być wolnym ,,ty wiesz, że będę wolny jak ten drozd". Gdy artysta dochodzi do wniosku, że nic więcej już nie stworzy traci sens życia, Prince dwa lata przed śmiercią powiedział swojej siostrze,, zrobiłem już wszystko co miałem zrobić"

"LAZARUS" (fb.com/DavidBowieStar)

Popatrz tu jestem w niebie
Moich blizn nie widzi nikt
Mojej sztuki nikt nie skradnie
Każdy wie że jestem kimś

Popatrz żyję w ciągłej grozie
Nie mam do stracenia nic
Pnę się w górę mózg wiruje
A słuchawka spada w dół

Czy to właśnie ja

Byłem wtedy w Nowym Jorku
Żyłem tam jak żyje król
Gdy straciłem całą forsę
Chciałem znaleźć tyłek twój

Tak albo wcale
Wolny chcę już być
Jak ptak żyć całym
A nie tak jak żyję dziś

Och wolnym być
Tak jak drozd
Będę wolny
Inaczej niż dziś

tłumaczenie: Adam Zemełka

@Kacper96: cmokierzy z radiowej "Trójki" piali peany na cześć nowej płyty Bowiego, więc w tym sensie nie masz racji.

Przytłaczające jest to, że gdyby ten wspaniały artysta nie odszedł, "Lazarus" nie odniósłby właściwie żadnego sukcesu.

dokładnie odszedł WIELKI i przede wszystkim wszechstronny artysta..

@Varnquein: nie.

@Varnquein: Nigdy w życiu nie obejrzałam tak dramatycznego i depresyjnego teledysku jak ten!.. zarówno obraz jak i muzyka przeażająco smutne grobowe ale całosć wzruszajaco piękna..Uważasz że odszedł szczęśliwy,to jest Twoja intrepretacja bardzo optymistyczna i tego trzymaj się całe życie optymistycznie patrz na świat i ludzi!..Ja jednak uważam że David Bowie był przerażony wizją rychłej śmierci, nie chciał umierać ( początek teledysku jest wzruszaacy..i prawdziwy... kurczowo ściska brzeg kołdry boi się jest przerażony! pracowałam w szpitalu i widziałam starych chorych przerażonych ludzi w podobnych łóżkach którzy tak właśnie się zachowują.Myślę że Bowie chciał jeszcze dużo zrobić, miał plany, miał też dla kogo żyć! Dla utworu wybrał zimne jakby szpitalne samotne pomieszczenie szpitalne łóżko zwykłą pościel,ubranie, grobową przytłaczającą muzyke i w tym wszystkim nic nie było udawane..bo to tekst, obraz człowieka który umiera i chce coś nam jeszcze o sobie powidzieć..podrywa się z tego łoża śmierci i rozlicza się ze sobą. Dla mnie to jeden z najpiękniejszych dzieł jakie widziałam ! Ale myślę też że osoby z depresją powinny ten teledysk raczej omijać ...

I dziś na I-szym miejscu Listy Przebojów Trójki....ukłon słuchaczy dla jego twórczości ...
Utwór obłędny....straszny, wzruszający, smutny, ale jakże prawdziwy..dający do myślenia nad swoim życiem.....każdy przed śmiercią czuje respekt...nawet ci najwięksi...
Tym utworem Bowie na długo z nami zostanie....oj na długo....(*)

@katarzyna2015: Moim zdaniem to całkowicie mylna interpretacja. Patrząc, jak unosi się nad łóżkiem, "płynie", odnoszę wrażenie, że czuje, jak wielkie było jego życie. Całkowicie słusznie zresztą. Wie, jak wiele osiągnął. Życie Bowiego miało ogromną wartość. Dlatego czuje, że nie jest przykuty do tego łóżka - jego wspomnienia i świadomość dokonań unoszą go ponad nie. Środek utworu "Blackstar" ukazuje dokładnie to samo podejście. Dlatego jestem przekonany, że odszedł szczęśliwy.

@molko69: Czyli zamiast: Oh będę wolny Dokładnie jak ten drozd - będzie: Oh będę wolny Dokładnie jak ten program kontroli umysłów CIA. Matko nie dopisuj ideologii please!

Dopiero teraz rozumiemy album "Blackstar"... Niesamowite, David był artystą do samego końca, co pewnie nie było łatwe. Czapki z głów. Niech spoczywa w pokoju, należy mu się.

Look up here, I’m in heaven
I’ve got scars that can’t be seen
I’ve got drama, can’t be stolen
Everybody knows me now

To jest dokładnie to, co chciałby nam teraz przekazać. RIP

Niesamowite wykonanie..wzruszajace....pożegnanie z życiem i podsumowanie go.....piękny tragiczny utwór dzis rano wysłuchałam po raz pierwszy i jestem pod absolutnym wrażeniem.....i to łóżko,ta piżama ten zimny pokój cały w kafelkach ,samotność w nim, to takie autentycze prawdziwe w każdym zakątku swiata
Czemu życie jest takie krótkie? i dlaczego czesto musi zakończyc sie straszną chorobą?
Tekst piosenki jak zwykle prosty, młody bez patosu ,normalny.
Przerażająco-wzruszające wykonanie człowieka który nie chce pogodzić się z błykawicznie nadchodzącą śmiercią....

Jak widać po ostatniej piosence - odszedł z klasą i wiedział, co się wydarzy (*)