Daniela - Walczyk robotnika

Żółte miał zęby i żółtą cerę
Także spojrzenie też miał nieszczere
Zmięta koszula, guzików brak
To nie był człowiek, to był już wrak
Tłuste miał włosy, brudne paznokcie
Ręce zniszczone po same łokcie
Na wątłej szyi czyraków moc
I na dodatek chrapał co noc
Robił w fabryce przez całe życie
Czasem o biurze pomyślał skrycie
Lecz za wysokie progi dla niego
To nie dla ciebie, drogi kolego

Ref.:
Żyj, człowieku, żyj i w marzeniach tkwij
Marzyć dobra rzecz, smutki pójdą precz
Żyj, człowieku, żyj i ze szczęścia wyj
Gorzej mogło być, zresztą co tu kryć
Pij, człowieku, pij, z marnej pensji żyj
Ty z tej pensji masz nieciekawą twarz
Żyj, człowieku, żyj, chudnij, a nie tyj
Ćmij za petem pet, ryj nosem jak kret

Tobie podobnych wielu na świecie
Takich co bieda cholernie gniecie
Tyrałeś równo, aż brakło sił
A los dla Ciebie parszywy był
Nie ma litości dla fizycznego
Ani dla całej rodziny jego
Nie chciało Ci się zrobić matury
W nędzy doczekasz emerytury
Ktoś wyrówna stracone lata
Nie komunista, nie demokrata
Oni przy władzy, chłopy na schwał
A tyś biedaku w ubóstwie trwał

Ref.:
Żyj, człowieku, żyj i w marzeniach tkwij
Marzyć dobra rzecz, smutki pójdą precz
Żyj, człowieku, żyj i ze szczęścia wyj
Gorzej mogło być, zresztą co tu kryć
Pij, człowieku, pij, z marnej pensji żyj
Ty z tej pensji masz nieciekawą twarz
Żyj, człowieku, żyj, chudnij, a nie tyj
Ćmij za petem pet, ryj nosem jak kret

La la la la la....