Czyro Cezeter - Arteria

Wszystko musi być wyraźne - albo czarne albo białe.
Wszystko co jest dla mas szare - wcale nie jest bezbarwne.
Trudne staje się błahe, gdy odrzucasz powierzchowność,
to, co chcesz zobaczyć rozmija się z tym, co jest głęboko.
Dlatego kiedy patrzę w oczy, przeszywam spojrzeniem,
muszę poczuć Twe zamiary, to nie zawiść siedzi we mnie.
Nie bój się mnie, proszę, mój wzrok nie jest zabójczy
czytam intencje jak głuchoniemy z ust kiedy mówisz.
To źrenice i tęczówki - (one) prawdę mi powiedzą:
są graniczne - Twe impulsy w głowie z sercem - są synergią;
one muszą razem współgrać, żeby tworzyć podstawę,
czytaj: twardy fundament, trwałe zasady moralne.
Lecz fundament, który został postawiony na złym gruncie,
zniszczy mozolną pracę, dobrze wiem o czym mówię:
Nawet mając predyspozycje nie podołasz z niczym,
mimo wiedzy i przekonań, jeśli nie masz w sobie ikry.

Celem życia nie jest się nażreć i przeżyć,
żyj i zostaw tu po sobie więcej werwy!
Kogo nie zapytasz w koło wszyscy mają swe ambicje,
tylko czego się boją? Wyjść walczyć za nie na ulice?
Celem życia nie jest się nażreć i przeżyć,
Żyj i zostaw tu po sobie więcej werwy!
Pytam Cię wprost – Ty, gdzie są Twoje ambicje?
I czemu się boisz wyjść walczyć za nie na ulice?

Ja mam dwadzieścia lat, Ty masz dwadzieścia lat,
a ja ciągle czuję się jak niedojrzały gnojek.
Ja mam realny świat, Ty miej kolorowy świat
na tle innych przestałem marzyć, za szybko dorosłem.
Określona arteria przekreśla cudzą krytykę
niekonstruktywne kryteria płynące szerokim korytem.
Gówno płynące z podziemii - tak jak rzeka do ujścia,
gdzie rozwidla się jak delta - dawno dałem w to nura!
Porwany przemieszczam się z prądem, walczę o życie,
żeby o sobie usłyszeć, że to moje decyzje!
Chcę wyczłapać się na brzeg, wiesz że nie umiem pływać,
w końcu chwycić za ster życia i trzymać je w ryzach.
Jako samodzielny gość - nie ktoś bez perspektyw.
Perspektywy są - ale dla ludzi zaciętych,
Nie ma miejsca dla rezygnujących od razu,
Śmierć frajerom - szerokiej drogi do piachu!