Chór Aleksandrowa - Belle (from the musical Notre Dame de Paris)

*QUASIMODO*
Blask rozświetlił mą zbolałą duszę
Nie, twojej ciszy pożądaniem nie naruszę
Zwid, północny zwid udręcza serce moje znów
O, Esmeraldo, ośmieliłem się Ciebie pragnąć.
Mój ciężki krzyż - brzydoty wiecznej pieczęć,
Ja litościwość miast miłości gotów przyjąć.
Nie, garbus wyrzutek z przekleństwem na ciele
Ja nigdy nie będę szczęśliwy na świecie.
I po śmierci mnie nie przepełni spokój,
Ja duszę diabłu zaprzedam za noc z tobą.

*FROLLO*
Piękna
Jest diabła wcieleniem
zesłanym, bym dziś zwątpił w Boga wiecznego.
Gdy patrzę, na nią włada mną pożądanie szalone.
Choć wzrok ku niebu zwracam, to wciąż widzę ją.

Pierworodnego grzechu ognie w oczach ma.
A moja żądza do niej pcha mnie ku zbrodni.
Lecz dziewka uliczna, która ma w pogardzie świat
też brzemię krzyża może w sobie nieść od lat.

O, Nasza Pani!
Pozwól mi choć raz
zbłądzić w ogrodzie Esmeraldy.

*PHOEBUS*
Piękna, mimo że jej oczy zdają się prowadzić nas do piekła
Ona może być bardziej czysta, bardziej czysta niż słowa mogą opisać
Ale kiedy tańczy nadchodzą uczucia których żaden mężczyzna nie może stłumić
Pod jej tęczową suknią mocno płoną

Moja Obiecana proszę pozwól mi raz być nieszczerym
Zanim przed obliczem boga i człowieka poślubię Cię
Kim byłby mężczyzna który odwróciłby się od niej by uratować swoją duszę
By być z nią pozwoliłbym diabłu zabrać mnie całego
O Fleur-De-Lys Jestem człowiekiem który nie zna miłości
Muszę otworzyć różę co imię ma Esmeralda

*QUASIMODO, FROLLO, PHOEBUS*
Ona tańczy naga w mojej duszy i sen nie nadejdzie
I nie ma sensu modlić się do Matki Boskiej
Powiedz, Tego kto pierwszy podniesie rękę i rzuci kamień
Powiesiłbym wysoko i śmiał się patrząc jak umiera w samotności
O Lucyferze, proszę pozwól mi wykroczyć poza boskie prawo
I przesunąć palcami po jej włosach Esmeralda