Bohdan Smoleń - Mnie się nie pali

Dzieckiem w kolebce będąc jeszcze,
Wiedziałem: człowiek to jest ssak!
I piersi mamki nie puszczając
Półgębkiem jej nuciłem tak:

Mnie się nie pali, ja mam czas,
Co nagle to po diable!
Mnie się nie pali, ja mam czas...

Stosunek mój do spraw nauki
Ambiwalentny był - to fakt,
Więc belfrom w szkole dałem wycisk,
Na murach szkoły pisząc tak:

Mnie się nie pali, ja mam czas...etc.

Los przez omyłkę mnie ożenił,
Lecz mi ten mariaż był nie w smak,
Więc połowicy na dobranoc
Do ucha wciąż szeptałem tak:

Mnie się nie pali, ja mam czas...etc.

I tak przemknąłem się przez życie,
Dochodząc do sędziwych lat,
A gdy w zaświaty czas mi było,
Uparcie powtarzałem tak:

Mnie się nie pali, ja mam czas...etc.

W piekielnej kadzi dziś mam dreszcze
I w zimnej smole z chłodu łkam,
A flegmatyczny, stary diabeł
Spokojnie mi tłumaczy tak:

Mnie się tu, Smoleń, nie pali,
Bo smoły już dawno nie ma, wysmolili...
Na górze was obserwowali, mieli was na oku,
A ja wiem, że jesteście zwykły...

Mnie się nie pali, ja mam czas...